Berichten uit een Zorgcentrum (vervolg) / Pompe

Mevrouw had me gevraagd een setje mee te brengen waarmee ze "pompoentjes" zou kunnen vervaardigen: wollige bolletjes van garen die ze zou kunnen gebruiken om de eveneens zelfgemaakte poppen en knuffelbeesten te versieren en te vervolmaken.

Ik bewonderde haar zozeer om de moed en de wilskracht waarmee ze nog streefde naar de bereikbare doelen, al waren die doelen zo minimaal, zo nietig in het licht van het levenseinde dat op kousenvoeten naderbij sloop.

Haar leven was teruggebracht tot bijna niets meer, tot wanhoop, tot wachten. Waar anderen baadden in de rijkdom van de vervulling van vele verlangens waren er voor haar alleen nog het kamertje in het Zorgcentrum, de stoel bij het raam, de pijn van de reuma, de halfblinde ogen, de onzegbare eenzaamheid en tenslotte het armzalige setje waarmee ze de pompoentjes zou kunnen vervaardigen.

Ze had zoveel meer verdiend in een tijdperk waarin door onbegrijpelijk en schandelijk beleid van een regering, die doof was voor de wanhopige roep van de ouderdom de bejaarden verarmd, vereenzaamd en verwaarloosd achterbleven in mensonterende omstandigheden.

Ik bewonderde haar moed, haar kracht en karakter, kwaliteiten die de klachten weghielden van haar lippen, die haar in staat stelden te dragen en dulden. Dragen en dulden tot het einde...

... ...

ouderen karakter bezigheden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 14