Berichten uit een Zorgcentrum (vervolg)

De zelfgemaakte poppen met de vertederende, lieflijke uitdrukking op de gezichtjes heeft ze weggeschonken, gegeven aan kinderen die haar niet kennen. Kinderen van de naburige crèche van wie ze de grootmoeder zou kunnen zijn, maar ze is geen grootmoeder want ze heeft nooit een kind het leven geschonken.

Ze haakt nu geen poppen meer; ze haakt of breit in het geheel niet meer, want de oude, vermoeide ogen hebben hun levenslange werk nagenoeg gestaakt. Van de zwarte, pluchen hond, die ze eens, lang geleden, won in een loterij en die ze "Moriaantje" noemde, kan ze echter geen afstand doen.

Voor haar 88ste verjaardag heeft ze om gerbera's gevraagd. Gele, rode of oranje gerbera's met wat groen ertussen en in de winkel laat ik op het begeleidende kaartje schrijven in levensgrote blokletters: "Lieve mevrouw S., een cadeautje voor uw verjaardag van uw trouwe vrijwilligster Ineke".

Op de dag van haar verjaardag ben ik haar enige bezoekster. Mevrouw draagt, wellicht als "verkapt", "onopvallend" bewijs van dankbaarheid het zwarte shirtje dat ik haar schonk met daarop een goudkleurig medaillon.

Hoewel met recht en reden haar aanklacht tegen haar lot en leven eindeloos zou kunnen zijn, spaart zij mij zonder aanleiding of noodzaak en tracht ze onze ontmoetingen gezellig te maken met appelsap, thee, bonbons en koekjes.

ouderen ontmoetingen mevrouw

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 19