Een sieraad minder/In de wachtkamer van de dood
Haar universum is honderdtachtig graden gedraaid en dat van mij ook. Er ligt een doem over haar wereld, die niet meer zonnig en vredig is, maar waarin een angstdroom, een nachtmerrie tot leven is gekomen. Ze is een smalle, sterke vrouw in een spijkerpak en ze is pas zesenveertig.
Ik ga met haar mee naar het Verbeeten-Instituut, allerminst de favoriete bestemming van de stadsbevolking. Op een gestoffeerde gang komen keurig lichtgeel geverfde deuren uit en in de wachtkamer verblijven de dapperen en moedigen, in het aangezicht van de dood
Terug in de slaapkamer van mijn vriendin zie ik de zielige, lullige voorwerpen, de zelf geknutselde schilderijtjes, de portretten van de hondjes die zo argeloos de wereld in kijken, een halsketting aan een zelf vervaardigd rekje, ingelegd met mozaïeksteentjes
Het sieraad van haar borst is mijn vriendin ontnomen, het is op brute wijze afgepakt door chirurgenmessen
Geplaatst in de categorie: ziekte