Herinneringen aan m ijn mislukte carrière/ vervolg / Een wanhoopsoffensief in de voormalige fabrikantenvilla

Tilburg kent als erfenis van en stoffelijke herinnering aan haar industriële verleden nog vele fabrikantenvilla´s, her en der verspreid over onze stad. Gesitueerd aan de bredere straten, maar ook meer afgezonderd en geïsoleerd gelegen en verder weg van het stadshart.

Aan de Gasthuisring, op korte afstand van ons Wilhelminapark, treft men ook zo´n monumentaal pand aan, dat lange tijd geleden omgetoverd is tot een museum: het Nederlands Textielmuseum.

In deze prestigieuze tempel van de cultuur - waarvan het interieur bestond uit mooie, grote zalen, een museum waardig, gemeubileerd met chique meubelstukken samengesteld uit kostbare, glanzende houtsoorten - vond ik lang geleden mijn eerste baan.

Men heeft mij destijds gevraagd een werkstuk, een scriptie, te vervaardigen betreffende het aloude oosterse procedé, de edele kunst en het ambacht van het batikken.

Uren- en dagenlang zat ik vervolgens in een bovenkamer van het immense pand te suffen boven de boeken uit de bibliotheek van het museum en boven documenten uit haar archief en te werken aan de scriptie die geïllustreerd en visueel toegelicht zou moeten worden met dia´s.

Maar het schamele product en resultaat dat mijn werkzaamheden tenslotte opleverden bleek ondeugdelijk en geheel ontoereikend te zijn. Dit betekende een groot brevet van onvermogen en het echec van mijn werk, van mijn baan en van mijn strevingen en ambities.

Ik werd in arren moede weggestuurd en verwezen naar een soort barak, gesitueerd aan de Lange Nieuwstraat om onduidelijke archiefwerkzaamheden te verrichten in het gezelschap van heren, gekleed in beige stofjassen die mij met hun schimmige gestalten omringden en die zich eveneens schenen bezig te houden met werk dat op mij een uiterst raadselachtige indruk maakte.

werk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 54