Rimelle

Jij zilveren maagdelijke. Er komt geen einde aan je dagelijks toilet. Je gewassen huid glinstert en je trekt je ogen tot spleetjes als de zonnestralen je soepele lichaam opnieuw verwarmen. Je lichaamstemperatuur is in de jaren gedaald en deed je sneeuwwitte flanken vervagen in een krijttekening waarbij lichte en donkere tinten op subtiele wijze in elkaar overlopen. Maar je warme buik vertoont nog sporen van het verleden en ook je roetzwarte gezicht bleef onaangetast. Je strekt je gespierde benen uit en doet acrobatische toeren om je parfum zo goed mogelijk te verspreiden en de zonnewarmte op optimale wijze te reguleren.

De kat en de vogel. Een kat zit in de raamopening te mijmeren en krijgt een vogeltje in het oog dat onbekommerd rond hipt. De kat richt zich half op en kijkt gespannen naar het vogeltje. Zijn kaken maken ratelende bewegingen en de oogpupillen verwijden zich. Het vogeltje begint zich te wassen en spettert water rond. De kat beweegt ritmisch zijn kop van links naar rechts om de afstand te kunnen bepalen en neemt een snelle sprong. Een halfopgedroogde kat ligt in de raamopening te mijmeren. Een vogeltje hipt onbekommerd rond.


Jij wispelturige aristocrate. Welke jonkheer zou je durven benaderen en je hart doen smelten? Je tilt je staart hoog op en houdt veilig afstand. Ooit trotseerde je de biologische klok die je van je maagdelijke edele leven wilde ontdoen. Voortbewegend als een kronkelende slang schreeuwde je om verlossing. Je verwaarloosde je toilet en verspreidde zure geuren, je vergat je gratie en de zon. Je natuurlijke driften verhevigden en vertraagden maar hebben nooit tot het liefdesspel geleid. Misschien weigerde je de rol als beschermelinge en opvoedster. Misschien wist je dat zelfs de schoonste jonkheer uitgerust is met een krachtig maar vlijmend wapen en dat de prijs voor genot ondraaglijk is.

Erik wordt vandaag vroeg wakker. Op zijn nachtkastje staat een grote doos. Er zit een rode strik in weet Erik. Hij heeft die zelf uitgekozen met zijn moeder. Hij kon maar niet wachten. “Nog vijf nachtjes slapen” had zijn moeder gezegd en ’s avonds als hij in zijn bedje lag had hij hardop gebeden. Maar er is niets te beginnen tegen de tijd, de doos bleef op zijn nachtkastje staan en het ingepakte speeltje ook. Erik springt uit zijn bed. Snel schiet hij in zijn pantoffels. Hij grist de cadeautjes van zijn nachtkastje en rent de trappen af. “Mister Jingle” roept hij blij, “mister Jingle.” De woonkamer is nog donker. Zijn handjes grijpen naar de lichtknop. In de hoek van de kamer staat een houten kooi. Erik rent er naartoe en laat de doos bijna vallen. De bodem is bedekt met vogelzaad en goudkleurige veren. Verbaasd staart hij naar het half open deurtje. Dan ziet hij de kat.
Ingrid

Rimelle kat kat

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.2 met 4 stemmen 519