Ze zet de koffie neer. Daarna de stukken boterkoek op een servet. Buiten bewegen de dennen.
‘Suiker?’
Hij schudt zijn hoofd. Zijn hand trilt.…

Als er dingen niet goed gaan, horen en lezen we dat vanzelf maar met name de goede dingen worden nogal eens vergeten en daarom dit:
Op de reclame van de tv (waar ik normaliter een enorme hekel aan heb) komt een reclame voorbij van onze internetprovider, te weten kpn en die lieten weten, middels die reclame dan, dat je: bij gebruik van internet, telefoon en mobiel, gratis naar Netflix kon kijken?
Dat is niet tegen dovemansoren gezegd en als we dus vanmiddag verder geen belangrijke dingen hoeven…

Als ze binnenkomt, staat haar moeder gebogen over een van de kartonnen dozen.
‘Hoi mam.’ Haar stem klinkt hol in de halflege kamer.
Haar moeder kijkt schuin over haar schouder.
‘Daar ben je. Kon je niet eerder weg van je werk?’…

Er staat geen leeftijd voor pikken, jatten, stelen of ongewenst meenemen, dat weten we allemaal maar deze ‘bijna‘ diefstal was dus echt niet gepland en dat zeggen de meeste mensen natuurlijk. Maar in dit geval dus echt waar want:
Het is warm en D besluit met de auto (airco natuurlijk) even naar Appie te gaan voor een simpele maaltijd omdat hij geen zin had in de keuken te gaan staan! Begrijpelijk toch? Het is heerlijk koel in de winkels en dat maakt dat ie er iets langer over doet om wat…

Hij parkeert op de oprit naast zijn vaders huis.
Als ze uitgestapt zijn, zegt de vader, steunend op de rand van het portier: 'Heerlijk. Thuis.'
De zoon kijkt naar hem. Hij ziet een breekbare man, de huid strak over zijn schedel, gelig. De net gekregen uitslag van de ziekenhuisonderzoeken is hem aan te zien.
'Koffie. Goeie koffie. Niet zo'n automatenbak,' zegt de vader. Hij prutst met de huissleutel bij het slot.…

In Kasteel Berlaarhof op de Pastorijstraat 9-11 in Berlaar woont de geschiedenisprofessor Theophile Lambrechts, die getrouwd is met de wereldberoemde filmactrice Laura van Ghestele. Theophile verzamelt kostbare schilderijen en in momenteel is hij in onderhandeling over een schilderij van Etienne Bauwens. Het gaat om een nachtelijk treininterieur met een blote dame op de voorgrond en een sombere man op de achtergrond, die haar niet ziet zitten. Het lijkt magisch-realistisch, maar dit spannende…

Het was alweer even geleden dat ik iets voor het eerst meemaakte, maar gisteren kwam het er dan nog eens van. Doorgaans houd ik mij ver van gewilde nieuwe ervaringen of wandel er in een brede bocht omheen. Met het verstrijken der jaren treedt een zekere behoedzaamheid op, moet u weten. Dat verhaal over die inlineskates heeft u nog van mij tegoed.
Gisteren was ik voor het eerst de eerste in onze straat die zijn afvalbak buiten zette. Doorgaans bedenk ik pas tijdens het late journaal dat er de…

De jonge dichter Volkert Dorregeest is helemaal in de ban van de mysterieuze kunstschilderes Florence Mossel. Sinds hij tijdens een mis in de Sint-Bonifatiuskerk op de Oostzijde 14 in Zaandam haar hoogst bevallige gestalte ontwaarde, staat zijn ziel in vuur en vlam voor haar. Tijdens de slapeloze nachten schrijft hij intense liefdesgedichten voor haar en verlangt hij zozeer naar haar, dat zij geregeld aan hem verschijnt. Tijdens zo'n verschijning is hij muisstil en verroert hij geen vin, opdat…

Op de protestantse begraafplaats Zuylen toefden kleine engelen in de hoge beuken en platanen. Vaak klonk hun zingen zacht in het waaien van de boomkruinen. Begeleidden ze hiermee de zielen van pas overleden mensen naar hun aanstaand eeuwig verblijf?
Deze engelen verbleven meestal tussen Hemel en Aarde. Toch was het beboomde gedeelte van Zuylen hun uitverkoren plekje.
De Hemelwezentjes lieten hun blikken eens verder dwalen over Zuylens grond, waar de graven van katholieken waren.
"Daar staan…

Soms komen er reclames voorbij waarvan je denkt: daar kan ik best even naar kijken en dat gebeurde dus ook met de allernieuwste pleisters van het meest bekende merk dat we allemaal in huis hebben, zo ook hier!
Als we bij de drogist zijn, is het nog maar zo kort op de markt dat we er 2 pakjes krijgen voor de prijs van 1 en dat is helemaal leuk natuurlijk, alhoewel ze gewoon verschrikkelijk duur zijn, maar dit terzijde.
Natuurlijk heb je pleisters in huis, is hier wel nodig ook want manlief heeft…

Na de vorige paar afleveringen die zich in de 50’er jaren afspelen terug naar het nu. Het hoofdpersonage Ben gold toen al als het rot neefje Bennie. Inmiddels in deze aflevering een oude man en nog steeds een onaangenaam type. Dat verklaart een collectieve afkeer; sterker nog: daarin vindt men rechtvaardiging om met een boog om de man heen te gaan. Schrikverhalen hielpen ook niet om affectie te kweken. Als ik het moet geloven beet hij ooit levende kuikens de kop af in een onduidelijk ritueel.…

Het is 1933. In het Sint-Annagesticht op de Noordsingel 39 in Venray wacht Desirée Raven op het moment, dat ze naar haar Venrayse gastgezin kan vertrekken. Voor de vorm gaat ze nog even bij de kapel naar binnen voor een schietgebedje en wat dromerij over haar geheime geliefde Amadeus Triest, die in het Sint-Servatiusgesticht op de Stationsweg 46 zit. Desirée dwaalt nog wat door de gangen, totdat één van de Zusters van Liefde haar het sein tot vertrek geeft. Ze knikt nederig en instemmend.…

De lezer hoefde geen gediplomeerde detective te zijn om al vroeg in dit verhaal te vermoeden dat Anton en zijn hospita het goed met elkaar konden vinden. Daar werd in de vertelling niet geheimzinnig over gedaan. Dus de Hercule Poirots onder de lezers kunnen hun vergrootglas weer opbergen. Een niet bestaand raadsel is zonet opgelost.
Het verhaal gaat eigenlijk over iets heel anders: Antons glorieuze wip is één; de schade, die zwijgcultuur teweeg brengt, is twee. Dat blijkt bij de…

Ik liep zomaar wat. Ik heb van die ochtenden dat ik niet weet waar ik naartoe moet, dus dan loop ik maar. Niet dat ik ergens naar op zoek was, of zo. Dat zeggen mensen dan altijd: je loopt niet zomaar, je zoekt iets. Ze trekken er dan vaak een intellectueel gezicht bij. Het is zó’n flauwekul. Ik trek dat niet. Maar echt! Ik zou eigenlijk op school moeten zijn, maar de schijnheiligheid die daar opgehouden wordt, is vandaag voor mij echt een paar bruggen te ver. Ik denk dat ik hele boel zou…

Een terecht verwijt aan mijn penvoering is de opeenstapeling van personages. In een fictieve vertelling is dat makkelijk opgelost, want dan draai ik een aantal personen de nek om. In dit authentieke verhaal zijn personen bij bepaalde gebeurtenissen noodzakelijk. Anders zijn er geen gebeurtenissen. Als geheugensteuntje wie wie is en wie wat deed:
Bens Oom Anton en diens vrouw Corrie zijn de ouders van Jaap. Jaap is hier vrij kort getrouwd met Emma. Emma is de dochter van Rob en Els. Ziedaar…

De keukendeur zwaait open. Wild. Hij staat in de deuropening, buiten adem. Zijn jas hangt half van zijn schouder, zijn haar nat van zweet. Zijn ogen schieten langs de tafel, de dampende schalen, de drie borden, haar handen die een bord omklemmen.
Hij komt naar haar toe, pakt haar onderarmen vast.
‘Weet je het zeker?’ Zijn stem schor. ‘Vergis je je niet?’
Zij knikt, nauwelijks zichtbaar. Hij laat haar los, staat op, wankelt.…

Het is lekker wandelweer. Veel blauw tussen witte wolkenformaties, zon en wat wind.
Ik ben in het park met mijn hond.
Bij de sloot staat een zilvermeeuw. In het gras voor hem spartelt iets. Een vis, denk ik. Dan zie ik iets van een vacht. Misschien een muis. Vind ik erger dan een vis.
Maar dan tilt de meeuw zijn prooi aan het nekje op. Twee lange pootjes hangen slap omlaag. Aan het eind: zwemvliesjes. Een eendenkuiken. Ik slik. Alles kan ik verdragen, zelfs jonge sla, maar zwemvliesjes ……

Een camera en een foto nemen, het gebeurt tegenwoordig bijna allemaal digitaal en in feite zie je nog maar weinig mensen met een enorm fototoestel en een ditto lens lopen. Op de meeste mobiele telefoons zit een camera en als je die mobiel bij je hebt, is een kiekje sneller gemaakt dan het tevoorschijn halen van de nodige attributen die je anders gebruiken zou tenzij... je een nieuwe mobiel hebt, zoals ik. En nu gaat het niet eens om de nieuwe iPhone maar meer om het bijbehorende hoesje dat er…

Donderdagavond. Zelfde jas, zelfde route. Langs het lege bushokje, de donkere ruiten van het reisbureau, de kapper die al jaren dicht is.
Hij duwt de deur open, stapt naar binnen, veegt zijn schoenen droog aan de mat.
‘Ha Ruud,’ zegt de barkeeper.
Ruud knikt. ‘Een vaasje.’…

Het is zo makkelijk, neen, te makkelijk om een mening te ventileren over een ander, het is zo makkelijk om meteen je oordeel te vellen bij een eerste of tweede contact wat je met iemand hebt en al weet ik dat: de eerste indruk vaak de beste optie is, weerleg ik dat meteen want niets is minder waar!
Een eerste indruk kan juist volkomen fataal zijn, immers hoe vaak valt men niet voor die eerste indruk waarvan later blijkt dat de keuze totaal verkeerd werd geïnterpreteerd? En hoe vaak komt het…