Emotional rescue
Zijn vriendin Hetty heeft hem een duikershorloge gegeven voor zijn verjaardag. Ze keek er veelbetekenend bij.
Hetty komt uit een gezin van duikliefhebbers. Haar broer is duiker bij de Marine en haar vader had een duikersschool. Zelf duikt Hetty ook regelmatig.
Hij niet. Hij was al blij dat hij na veel moeite zijn “B” diploma haalde. “Zwemvaardigheidsdiploma B” stond er in oranje letters op. Hij herinnert zich zelfs nog de eisen van dat diploma. Niet omdat het zo’n hoogtepunt in zijn leven was maar omdat hij er zo’n teringhekel aan had. Wat was het ook alweer?
Gekleed zwemmen en 25 meter zwemmen met zwemslag naar eigen keuze en o ja, zeven meter onder water duiken.
Vooral dat onder water duiken lukte niet erg. Hij kwam maar tot vijf meter zodat hij zakte.
De tweede keer kwam hij tot zes meter veertig en pas bij de derde keer wist hij de zeven meter te bereiken maar vraag niet hoe.
Hij was negen toen en had daarna nooit meer een voet in het zwembad gezet.
En nu dat duikershorloge. Hetty had al eens eerder een hint gegeven. Zo van: ’probeer dat duiken toch eens, schat. Je zult zien dat je het leuk gaat vinden.’
‘Tuurlijk,’ antwoordde hij. ’Het enige waar ik in duik is mijn bed, vind je het heel erg?’
Ze vond het niet geestig.
‘Ga dan eens met Henk mee,’ dramde ze door met een iets hogere stem nu. Er klonk zelfs een begin van schrilheid in door en dat betekende gas terugnemen.
Met Henk mee. Henk was haar broer. Maar ja, die was 32. En hij vijfenvijftigplus. Net geworden maar toch. Hij was toe aan reductiekaarten voor koffieconcerten of relaxen in de bibliotheek. Maar ja, Hetty was nog maar vijfendertigplus. Die kreeg je echt niet mee naar een koffieconcert op zondagmorgen.
Hij bekijkt het duikershorloge aan alle kanten. Hetty is weg. Ze is naar een cursus “durf voor jezelf op te komen”. In de ringmap die bij de cursus hoorde zag hij dat “het omvormen van je negatieve zelfbeeld door terugkoppeling naar onverwerkte trauma’s” centraal stond.
Misschien moest hij zelf maar zo’n cursus volgen.
Toch Jan Stoffeldoos van de Gemeente morgen maar even bellen of daar ook een reductiekaart voor vijfenvijftigplussers voor bestaat.
Het duikershorloge ziet er monsterachtig groot uit. Niks voor hem. Horloges zijn überhaupt niks voor hem. Hij heeft er nooit een gedragen. Op de gebruikerstoelichting staat dat je met dit ‘wonder van techniek’ wel tot 100 meter kunt duiken.
Daar moet hij over nadenken. Honderd meter? Die gasten zijn echt niet goed snik! Als je honderd meter duikt dan weet je zeker dat je implodeert. Dat weet zelfs hij nog wel.
Maar oké, je weet dan in ieder wel op welk tijdstip de implosie plaatsvond en dat is ook wel wat waard.
Hij legt het duikershorloge onder in de vuilniszak. Als Hetty er naar vraagt weet hij gewoon niet meer waar hij het neergelegd heeft.
Snel duikt hij in zijn koffertje met LP’s.
Geen The Doors deze keer, De Stones zijn deze week aan de beurt: Emotional Rescue ….
critici.nlGeplaatst in de categorie: algemeen
Emotional
769
Geef je reactie op deze inzending: