Gemengde gevoelens

Te lang was ik er niet geweest sinds mijn vader overleed.
Uiteenlopende redenen vormden de breuk met het ouderlijk huis. Inmiddels heb ik een eigen leven opgebouwd, gescheiden, weekend-vader, vriendenkring, stappenplan, kortstondige relaties. Uiteindelijk vrede met mezelf, bewijs mezelf een dienst, lig soms schaterlachend in de goot.

En dan krijg je dat telefoontj: ma ligt op sterven. Lang verhaal in 't kort, een week voor haar heengaan krijgen mijn dochter en ik de mooiste glimlach van ons leven, het kostte mijn moeder een seconde om alles terug te geven.

Het huis wordt nog drie maanden aangehouden, iedereen kan in die tijd op zijn/haar eigen manier afscheid nemen van 66 jaar lief en leed, 66 jaar voor- en achtertuin. Bij mij komt juist alles terug en dat is goed, eindpunt, beginpunt.

Het huis moet leeg, opgeleverd en overgeleverd aan de wensen van de kinderen, ik wil en hoef niets. Niemand wil Jerry, een kater van 18 jaar. Het is een lieve oude opa, ik neem hem in huis. Naar verluidt schijnt hij eerder ergens anders gewoond te hebben, en was zijn naam eigenlijk Ricky of Rocky. Moet ik hem nu terugsturen omdat hij heeft gelogen? Zijn dierenpaspoort afnemen? AHA-erlebnis, Amerika is geen optie, dat overleeft ie niet, want daar heeft hij tien levens voor nodig. Trouwens, het beestje is stokdoof, dus vertel het hem maar..........

kater moeder paspoor moeder paspoort

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 9 stemmen 1.613