Geen woorden maar party's
Mijn zus belde me om te vragen of ik het toch niet vergeten was.
“Shit, dat is waar ook.” Ik had haar beloofd naar de Mylèneparty bij haar vriendin te komen. Pffff, een Mylèneparty, wat moest ik daar in godsnaam gaan doen. Ik had me laten vertellen dat het wat met make-up en crèmetjes te maken had, maar het fijne wist ik er niet van. Wilde ik ook niet weten. Ik zou alleen maar gaan, omdat mijn zus het me had gevraagd. Ik kan haar immers niks weigeren en ach, die paar uur kon ik vast wel uitzitten. Ze belde me jammer genoeg nog op tijd, het was pas de volgende avond. Ik zat er dus aan vast.
Niks voor mij die party’s. Ik ben ook ooit eens naar een Tupperwareparty geweest. Twaalf vrouwen in een kamertje, die luisteren en giechelen naar een dame die net doet of ze verstand heeft van de producten die ze aanprijst. Er wordt natuurlijk verwacht dat je wat bestelt, want dan krijgt de gastvrouw weer extra korting. De gastvrouw, meestal een vriendin of een familielid en dus iemand die ik wel wat extra korting gun. Kom je weer thuis met een paar kommetjes en pannetjes waar je nooit wat mee doet. Nee, eens en nooit weer had ik mezelf beloofd.
Maar ik betrap mezelf erop, dat ik de laatste jaren nogal eens terug moet komen op mijn woorden. Niet alleen wat dit betreft, maar vooral ook rond alles wat met de kinderen te maken heeft. Het begon al voor de zwangerschap. “Zwangerschap lijkt me heerlijk hoor. Ik snap al die klagende vrouwen niet. Het is toch prachtig zo’n klein lief mensje in je te dragen.” Hier moest ik na zes weken zwangerschap al kotsend op terugkomen. En nog een keer of vijf gedurende de pijnlijke en zware rest van de dracht.
En dan natuurlijk de dingen die je zegt NOOIT te zullen doen. “Ja, ik ga een strenge moeder zijn. Als ze ‘s nachts janken, lekker laten janken. Ik ga ze dus echt niet bij me in bed nemen hoor, anders lig je over vier jaar nog met een kind tussen je in.” Heel mooie theorie, maar na maanden iedere nacht mijn nest uit te moeten, was ik blij dat als ik hem lekker bij me in bed nam, hij direct terug in slaap viel. En ik dus ook. “Rennen rond de tafel zal hier nooit gebeuren, bord zal leeggegeten worden, niks televisie overdag en al zeker niet teveel snoep tussendoor.” Tja, moet ik het nog uitleggen?
Ik kan beter maar zwijgen in het vervolg. Vooral omdat de Mylèneparty hartstikke leuk bleek te zijn. Gewoon een lekker avondje weg. Gezellig wat kleppen en een wijntje drinken met de meiden, terwijl we lekker wat tutten met make-up en heerlijk ruiken aan alle parfums en bodylotions. Dat er nog gevraagd werd wat te bestellen, was niet erg. Iedereen kan wel een badschuim of dagcrème gebruiken. Ik heb zelfs beloofd dat ik “Mylène” ga bellen om ook eens zo’n party bij mij thuis te organiseren.
Hoezo niks voor mij die party’s? Heb ik dat ooit gezegd?
hotmail.comGeplaatst in de categorie: vrouwen
mylene
1.179
Geef je reactie op deze inzending: