Het schilderij

Woest was ik en dat ben ik echt niet gauw.
Het leek of ik in een soapserie terecht was gekomen. En ik had helaas niet de rol van kwade genius.
Kan een mens zomaar iemand uitschelden, woorden verdraaien en vervolgens in één adem zoete broodjes bakken?
Het maakte me misselijk en ik voelde mijn benen trillen, mijn maag keerde zich bijna om. Vastbesloten maakte ik een eind aan het gesprek en stelde voor om het er nu maar bij te laten en indien er nog verder over gesproken moest worden, dan graag een afspraak van tevoren maken.

Mijn agressie ontlaadde zich in de tuin. Ik ging als een gek tekeer en hakte en kapte in de zware kleigrond. Ik snoeide een paar struiken en millimeterde hardhandig de takken met mijn snoeischaar. Afval werd met veel geweld in de container gedropt en gepropt. Wat niet aanstampen? Natuurlijk moest er aangestampt worden!
Nog was mijn woede niet gekoeld en binnen besloot ik te schilderen, misschien dat de rust in mij zou terugkeren. Een stilleven moest het worden, het voorbeeld stond op de kast: een zinken emmertje gevuld met blauwe druifjes en narcissen, een klimplantje en rode appeltjes.
Ik probeerde zeer beheerst te schilderen, maar dat lukte niet echt. Toen het schilderij bijna klaar was en ik ernaar keek, vond ik het werkelijk niets voorstellen. Walgelijk gewoon!

Wat nu?
Ik zag het ineens helemaal voor me, ik kon er een nieuw schilderij over verven. Meteen voegde ik de daad bij de gedachte en begon driftig met een grote, brede kwast en zwarte, paarse en marineblauwe verf, het stilleven liet ik verdwijnen. Met donkere, wilde streken vulde ik het doek.
Maar ja, hoe verder?
Toch nog maar een paar vredelievende narcissen erop geplant. Weliswaar niet zo zonnig als ik me had voorgesteld.

Later kwam mijn jongste dochter thuis en bewonderde het schilderij. Ja gaaf!!!
En ik... ik haalde nog eens heel diep adem.
De oudste bekeek later hetzelfde schilderij en sprak: “ik hoef zeker niet te vragen in welke bui je hier was?”

schilderij emotie emotie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 834