Verhalen

Knecht

Knecht. Hij is de knecht van de koning. De bochten van Alpe d' Huez doemen voor hem op. Hij heeft zijn meester sinds de eerste etappe uit de wind gehouden. Heeft hem zijn etenszakje aangeboden. Gaf hem zijn drinkbus. Zijn superieur is zijn god. De god naar het geld. Nu rijdt hij midden in het peloton. De kopman peddelt naast hem. 'Gaan, demarreer, nu', zegt hij. 'Verdomme, ik kan helemaal niet klimmen', denkt hij. Toch werkt hij zich naar voren. Rijdt een kilometer of twintig aan de kop van het peloton. Bepaalt het tempo. 'Klootzak, langzamer', hoort hij achter zich. Hij luistert niet en schenkt het peloton de zweep van het zweet. Nog drie kilometer voor de berg. 'Klootzak, geen tempo maken maar demarreren'. Het is de stem van de kopman, zijn godvergeten baas. Hij volgt de orders op en is weg, als een vogel in zijn vlucht. Hij kijkt achterom. Stipjes, al die boerenlullen zijn stipjes geworden. Plots is hij god geworden. De berg. 'Ik ben god', denkt hij, 'dus ik kan ook klimmen'. Hij klimt, klimt. Klimt drie minuten winst bij elkaar. Hij klimt en zweet die verdomde berg kapot. De vijfde bocht. Zeven minuten voorsprong. 'Jij mag niet winnen', gilt de ploegleider vanuit de volgauto. 'Jij bent onbelangrijk. Je moet wachten, wachten op de kopman'. Hij luistert niet. Klimt, klimt in de achtste bocht, acht minuten voorsprong bijeen. De hartslagmeter doet er niet meer toe. Hij wil de wereld bewijzen dat de geknechte koning kan zijn. De negende bocht. Acht en een halve minuut voorsprong. Het zweet kruipt tergend langzaam naar het hart. De dauwdruppels van de victorie sluiten kort met de elektriciteit van de hartenklop. De elfde bocht. De kopman klimt naar het geel. Parijs is nog zo ver weg!

Schrijver: Ger van Veen, 25 juni 2006