Jaap deel 2
Jaap voelt zich machteloos. Hij weet even niet meer zo goed wat hij nog moet zeggen. Hij houdt van zijn vrouw Monica, wil haar niet kwijt, ook al heeft ze hem het huis uitgezet. Maar Annemarie is zo ongelofelijk mooi. Hij zou niet weten wat hij zonder haar zou moeten beginnen.
‘Word nou eens volwassen! Maak eens een keuze! Het gaat nu al bijna een jaar zo. Ik ben het spuugzat, Jaap!’
‘Ik begrijp het lieverd. Ik weet dat dit niet fijn voor je is.’
‘Jij begrijpt er helemaal niks van, jij. Het lijkt er nog niet eens op dat je weg zult gaan bij Monica’, zegt Annemarie.
Jaap zwijgt. Als hij heel eerlijk is, wil hij ook niet weg bij zijn vrouw en hoopt hij vurig dat ze hem een tweede kans wil geven. In gedachten denkt hij aan haar lieve lach, waar hij eens zo verliefd op werd.
‘Wat zit je nou te dromen! Mooie verhalen, maar beslissingen ho maar. Wat wil je nou?’
‘Jou!’ zegt Jaap zonder er verder bij na te denken.
‘En Monica?’
‘Die ook!’ bekent Jaap.
‘Bekijk het maar! Wat koop ik voor al je loze beloften. Niks! Helemaal niks. Vorige week smste me je nog dat je van me houdt en altijd bij me wilt zijn. Altijd, schreef je.’
Annemarie kijkt Jaap nu heel diep in zijn ogen.
‘Ik ben geen speelbal, Jaap. Ik ben het beu!’
Jaap realiseert zich dat hij wel eens beide vrouwen kwijt zou kunnen raken. ‘Misschien wil Monica hem wel niet terug na wat er allemaal gebeurd is. Dan maar stoppen met Annemarie? Nee, dat toch ook niet. Er moet vast een eenvoudige oplossing zijn voor dit alles’, denkt Jaap.
‘Wat zit je nou daar te zitten? Zeg eens iets zinnigs! Wat wil je?’
‘Misschien kan ik vragen of ze een weekendje met me naar Parijs wil. Dat maakt vast wel indruk, dan draait ze wel weer een beetje bij. En bij Monica kan ik momenteel toch niet terecht. Met haar onderhoud ik dan wel telefonisch contact. Zij heeft immers tijd nodig. Heeft ze zelf aangegeven. Ja, een romantisch weekendje weg. Waarom heb ik daar niet eerder aan gedacht?’
Het gezicht van Jaap is plotseling veel meer ontspannen.
‘Wil je ...?’ begint Jaap.
‘Ja zeg het nou maar!’ zegt Annemarie. Uit haar stem klinkt zowel afstand als hoop.
‘Wil je samen met mij ...?’
Net als Jaap zijn zin af wil maken gaat de bel. Langzaam staat hij op en laat Annemarie achter aan de houten keukentafel. Als hij de voordeur open doet, weet hij even niet zo goed waar hij moet kijken. Jaap slikt. Hij probeert zijn gezicht weer in de plooi te trekken.
‘Dag Monica’, zegt hij.
‘Dag Jaap’, zegt zijn vrouw.
Inzender: Marianne Pepels, 19 december 2006
hotmail.comGeplaatst in de categorie: emoties
overspel
718
Geef je reactie op deze inzending: