HET HANEN KOMPLOT

(column door Steef Schinkel) nr. 10

gelezen in Ons Utrecht

Vanmorgen werd ik eindelijk niet eens vroeg wakker. Nog erger ik had me voor het eerst lekker verslapen. Ondanks de haan in ons hok.



Een maand of twaalf geleden kregen mijn vrouw en ik van onze oudste dochter, die gek op dieren is, een mooi geveerde zwart/groene kip aangeboden. In onze tuin grenzend aan de tuin van buurvrouw Truusje* bouwde mijn dochter jaren geleden voor ons een heuse kippenren. Daarin houden wij vooral bruin “geveerde” kippen. Het laatste jaar hield daarin slechts een bruine kip zich in ons hok schuil. “Paps, die kip voelt zich toch zo alleen”, zei ze elke keer als ze bij ons op bezoek was. Buurvrouw Truusje*die haar tuin elke dag met een knipschaartje verzorgt is ook gek op onze dieren. Haar tuin ziet er prachtig uit. Onze katten verblijven vaak bij haar, terwijl wij dat niet altijd weten. Soms worden wij door deze lieftallige buurvrouw bewust op een verkeerde been gezet. “Nee… ze (onze kat) is niet bij mij!” zegt ze dan quasi ongeïnteresseerd. Terwijl wij onze kat op haar koelkast vanaf onze tuin gezien heerlijk haar maaltje zien verorberen. Gelukkig is zij een goed mens en daarom knijpen wij vaak een oogje toe. Natuurlijk gooit Truusje* wat groenteblaadjes, die zij dagelijks over heeft, door het hek naar onze bruine kip. Totdat eind vorig jaar die zwarte/ groene nog jonge kip bij ons aangeboden werd en er gezellig bij kwam. Ik vroeg dochterlief of zij wel zeker wist dat deze kip geen haan was. Heel resoluut sprak zei: “Paps ik ben met die kip naar de dierenarts geweest en dit is vrijwel zeker een kip en geen haan.” Ok, dacht ik toen. Geen probleem, een kip erbij, geeft toch niks en dan heeft bruintje het weer ‘ns gezellig. Jarenlang schreeuwde namelijk vanuit ons kippenhok onze haan mij wakker en natuurlijk was ik “blij” dat hij op late leeftijd er ineens niet meer was. Rust kreeg ik daardoor weer op de vroege morgens. Vrouwlief is echter gek op het gekrijs van de haan want dat is zo gezellig zegt ze altijd het hoort bij het leven en ochtendgloren. Zij miste maandenlang de haan.

De zwart/groene prachtig glanzende kip met mooie veren groeide en groeide totdat ik op een morgen schrik niet om 3.15 uur wakker werd door het gekrijs van een kukeleku haan. Verrek, dacht ik terwijl ik in mijn linkerarm kneep. Hoor ik een haan of droom ik? In mijn nachtkleding ben mijn bed uitgekropen en naar het hok gegaan en ja hoor daar kakelde in het donker het zwarte kreng mij wakker. Buurvrouw Truusje*, mijn vrouw en dochter hadden het schijnbaar op een akkoordje gegooid, dacht ik. De haan mocht niet meer van hun weg. Met veel overtuiging liet men alledrie blijken dat men echt niet wist of deze kip een haan was! Nou weet U net als ik dat de seksuele driften van hanen er mogen zijn. Dus er lopen nu inmiddels twee zwarte/ bruine kuikens in ons hok. Ook daarvan beweren zij dat het kippen zijn. Ik moet er niet aan denken….Straks drie van die hanen die elke morgen in het hok staan te krijsen. Opeten die krengen zeggen mijn vrienden. Maar ja dat moet je maar net kunnen.

Ik kwam Truusje* dit weekend tegen en liet haar deze column lezen. Ze is van ’t begin aan van de trouwste bezoekers van ons theater en verschoot bij lezing niet van kleur. Ik kreeg zelfs een enorm dikke pakkerd. Zij haalde er en passant nog een gigantische taalfout uit en liet mij blijken dat zij trots is op haar eigen naam en die is Hansje. Ook gaf zij te kennen dat zij ons m.b.t. onze katten nooit “bewust” voorgelogen heeft. "Steef", zei ze met indringende toon: “De haan mag echt niet weg die moet beslist blijven.”

De vraag die nu open blijft is: Wat als die andere “kippen” ook hanen blijken te zijn?

Hanen Ons Utrecht Sc Ons Utrecht Schiller Theater Pla

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.6 met 26 stemmen 971