Verhalen

Geknipt onder haremse geuren

Goedmiddag, u wilt gekortwiekt worden?
Gaat u zitten en neemt uzelf een kopje slootwater.
Het kan nog duren, even wat langer dan kort.

Ik zal dat varkentje wel wassen, verneem ik wat later vanuit mijn oorhoek.
Komt u maar mee, spreekt de jonge dame mij vriendelijk toe.
Soppen doet ze, mijn weeldige ietswat te lange haarbos;
intense geuren walmen me tegemoet, mijn voelsprieten trillen in galop.

Met haren gewassen natter dan water zink ik onderuit, lui loerend zonder ogen in een spiegel, terwijl in mijn ooghoek iets wat lijkt op een electrische heggenschaar hevig protesteert.

Ze knipt, zaagt en slijpt tot ze er bij neer vallen, mijn natuurgetrouwe haarlokken.
Voorzichtig buigt de kapster zich voorover; één van haar borsten dreigt spontaan te ontsnappen.

Uw haren moeten even drogen alvoor ik ze kan afmaken, vertelt ze.
Plots verschijnt ze met een kanon vol hete lucht.
Help, arme ik, mijn haren worden nu omgebracht, geroosterd, afgemaakt.

Zo, nu nog even wat smeersel erin, ze vallen dan zo heerlijk naar achteren, vertelt de jonge deerne me.
En warempel, het lijkt nog wat ook.

Een slordige twintig eurotjes slanker verlaat ik, als heer, gekortwiekt de salon, de weelderige geuren latend voor wat ze zijn.