Zeenacht (3)

Even is de rit boven de zeevriendin maar op een gegeven moment, verdwijnen we onder water, waar ik niet de minste moeite heb met ademen, ik kijk verbaasd opzij en hij lacht en zegt, "geregeld door zee-anna" ik wist dat je zou komen en zij wist dat ook en omdat je nu alleen was, durfde ik me aan je te vertonen. Ik lach naar hem en voel me vertrouwd en geborgen terwijl er allerlei vissen en creaturen langs ons heen zwemmen. Ik zie planten die ik nog niet eerder had gezien, en maak me totaal niet druk om wat er gebeuren kan. De zeebodem, ligt vol met van alles en nog wat, maar ik zie er weinig van, want steeds worden mijn ogen getrokken naar mijn zee-man, en ik vraag hem of hij een naam heeft? Hij heet zee-táh en ik vraag niet verder hoe hij aan die naam komt zal me een worst zijn, alsof hij mijn gedachten lezen kan, hoor ik opnieuw een heerlijke lach die alsof hij uit het diepste van zijn keel komen moet, me met warmte omgeeft. Ik krijg heerlijke gevoelens bij hem en ook dat schijnt hij te merken, want ik voel tijdens het zwemmen een hand over mijn rug die gevoelens bij me brengen, waarvan ik het bestaan al lang kwijt was. Ik vraag me niet meer af, hoe ik terug moet naar de kust, ik vraag me niet meer af hoe ik thuis kom, het enige waar ik aan denken kan is, hoe lang zou dit duren, en dat ik hier niet meer weg wil.

Plotseling stopt Táh en wijst naar beneden, ik kijk langs zijn arm naar wat hij aanwijst en zie er een gebouw, tenminste dat is vast de bedoeling ervan, vragend kijk ik naar zijn ogen en hij antwoord "dit is mijn zeekasteel, mijn huis en we wonen allemaal daar." Zo langzaamaan verbaas ik me nergens meer over en langzaam laten we ons richting het zee-kasteel zakken, waarbij de zee-vriendin me toefluistert dat het goed is. Ik volg hem door een zee-deur en kom binnen in een ongelofelijk mooie ruimte, de kleuren zijn overweldigend en alles is licht en vrolijk, de visjes die heen en weer zwemmen, geven zee-licht de hele omgeving doet me denken aan een enorm zee-aquarium met Táh als belangrijk middelpunt. Hij neemt me mee door het zee-kasteel en laat me alles zien. Ook zijn zee-badkamer en zee-toilet net als zijn zee-keuken en ik verbaas me nergens meer over als ik zie dat er een heuse zee-tafel gedekt staat met allerlei zeebanket en zee-lekkernijen. Op een uitnodiging van hem, pak ik wat te eten en het smaakt me voortreffelijk, geen moment is hij van mijn zijde en onze ogen laten elkaar niet meer los. Als hij vraagt of ik genoeg gegeten heb, pakt hij me bij de hand en neemt me mee naar zijn zee-slaapvertrek waar het voorspel begint van een nacht vol zee-sex. Táh is lief zacht, teder gevoelig en ineens vraag ik me af of hij eigenlijk wel gemeenschap kan hebben, maar voor ik het kan vragen neemt hij me op een zee-wolk van erotie mee, wordt alles roze en gloei ik van top tot teen, ik word rozig en soezerig van alles wat hij met me doet en vraag hem of ik eventjes een dutje kan doen, hij knipoogt en houdt me vast.

Ik voel mijn oogleden zwaar worden en denk aan niets meer, val in het zee-onledige. Even later voel ik alsof er een deur openstaat en de tocht me bereikt, ik knipper tegen de opkomende zon en lig in mijn kuiltje van de avond ervoor kijk stomverbaasd naar de vloedlijn die zich teruggetrokken heeft en denk, heb ik dit allemaal gedroomd? Waar is Táh? Ik roep mijn zee-vriendin "Anna waar ben je, waar is hij?" Ik krijg als antwoord een golf die me tegemoet rolt en naar me knipoogt. Ik tuur om me heen en vraag me af of dit nu gedroomd is om me werkelijk is overkomen. Stram en stijf kom ik overeind uit de warme kuil en klop mijn kleding af, maak een paar bewegingen om te voelen of ik in staat ben om te lopen en voel een warme loomheid door mijn aderen lopen. Ik kijk nog even naar mijn zee-vriendin en zeg haar "tot de volgende keer". Ze fluistert "ik zal er zijn…" en ik wandel naar de boulevard nog verbouwereerd om wat er gebeurde vannacht, want of ik nou gedroomd heb of niet het was een fantastische ervaring.

Weer thuis verval ik in mijn alledaags ritme en lijkt alles een mooie droom. Als ik in het weekend naar zee-anna ga, lijkt niets op de keer ervoor op die speciale zeedag maar als de maanden zich aaneen rijgen en ik ineens ’s morgens misselijk ben, over moet geven en een onderzoek bij de huisarts aanvraag, die me uiteindelijk belt met de mededeling dat ik zwanger ben, dan weet ik dat ik niet gedroomd heb, dan weet ik dat die nacht een zeenacht is met gevolgen en ik vraag me niet eens meer af wat er nu uiteindelijk geboren zal worden uit mij want ik voel me heerlijk licht en vrolijk. Ik weet dat ik zee-anna moet gaan vertellen dat de nacht op zee gevolgen heeft gehad en besluit om meteen naar haar toe te gaan. Opnieuw ligt het strand er verlaten bij en ik ga naar de vloedlijn, fluister "zee-anna kun je zee-táh voor me roepen?" Als uit het niets zie ik in de verte zijn machtige vin uit het water komen, en voordat ik goed na kan denken over de gevolgen, stap ik het water in, mijn zeeman tegemoet. Hij lacht en wenkt en als hij dichtbij genoeg is pakt hij mijn hand, ik voel warmte door me heen stromen en volg hem, de diepte in...

Zeenacht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 17 stemmen 1.655