Sprookje van heel lang geleden....
Schrijver
Verhalen
vrijdag 5 oktober 2007
Sprookje van heel lang geleden.......
SPROOKJE VAN HEEL LANG GELEDEN.
Heel lang geleden leefden er eens honderd kleine mensen, die met spijkers en schrift hun eigen verhaal vertelden. Zo klein als ze waren, zo groot was hun verteldrift. Lukte het hun niet om kromme spijkers recht te slaan, zo krom waren hun geschreven geschriften. Pinkeltje, zo heette de kleinste van deze mensen, wilde zo graag eens echt gehoord worden. Daarom was het zo belangrijk dat hij in het vertellen van al zijn wonderbaarlijke verhalen ook echt gelooft werd.Pinkeltje besloot dan ook een cursus grootworden te gaan volgen. Met ongelooflijke kleinmenselijke moed ging hij dan ook op weg naar het land van Verweg. Want daar woonden de trollen en de tovenaars, de reuzen uit die tijd. Honderd grote mensen die met het gebruik van boomstammen en geluidseffecten hun eigen verhaal vertelden. Zo groot als zij waren, zo klein was hun praatjesdrift. Zo onmogelijk het was om doodgegane boomstammen opnieuw te doen herleven, zo hardhorend waren hun geluidsuitingen.
De allergrootste van deze trollen en tovenaars, werd Goliath genoemd en wilde eigenlijk helemaal niet gezien worden. Wat hij heel belangrijk vond was dat hij bij het vertellen van al zijn wonderbaarlijke verhalen ook echt gelooft werd. Daarom besloot ook Goliath een cursus te gaan volgen. De cursus kleinworden, om wel te verstaan. Dus ging ook hij, met ongehoorde groottrolligheid, op weg naar het land van Dichtbij. Na een lange en vermoeiende reis kwam hij in dat land aan, in een land waar al mocht. Klein zijn of groot zijn, lief zijn of onaardig zijn, mooi zijn of lelijk zijn, het maakte de honderd mensen daar niets uit. Goliath keek zijn ogen uit, en wat hij daar niet allemaal zag..... lieve kleine ronddansende dwergen en lelijke grote op boomstammen lijkende reuzen.
Ook Pinkeltje belandde na een korte en ontspannende reis uiteindelijk in dat land, in een land waar alles mag. Ook hij zag zijn oogjes uit .....lieve grote rondkruipende reuzen en mooie kleine op boomstammen lijkende boskabouters. De avond was al gevallen toen Pinkeltje en Goliath op zoek gingen naar een hotel en... dat ook nog in een land waar alles mocht. In het hotel dat zij wisten te vinden was alles voor Goliath net iets te klein en voor Pinkeltje net iets te groot. Maar voordat deze twee schepsels zich naar bed begaven, vulden ze eerst hun lege mensenmaagjes. Goliath schranste zich vol met een groot stuk biefstuk, gevuld met overheerlijke boomstammenragout en Pinkeltje met een soep van het huis, helemaal gevuld met overscherpe spijkers in mensenformaat.
In de daarop volgende nachtelijke uurtjes, speelden de dan duidelijk te horen geluidseffecten hun eigen spel. Een macaber spel, waarin alles geoorlooft was. Geluidsexplosies uit de slaapkamer van Goliath en het nodige kabaal van op elkaar botsende spijkers in een te grote soepkan maakten de dienst uit.Toen de dagenraad aanbrak, gingen de beide heren op weg gaan naar de plaats waar de cursus werd gegeven. Goliath om weer wat kleiner te worden en Pinkeltje om weer iets groter te worden. En dat in een land waar alles mocht..... Om daar te komen hadden zij passend vervoer nodig, en in een land waar alles mocht, vonden zij dat dan ook. Pinkeltje koos voor een kangaroe inclusief buidel en Goliath voor een schildpad met een achtergaanseversnellingsmotor. Vanuit de buidelbinnenspiegel hield Pinkeltje alles scherp in de gaten en daardoor ontging hem helemaal niets van alles wat er kon gaan gebeuren in een land waar alles mocht..... en Goliath ? En hij speelde, tijdens die lange tocht, konstant met de versnellingsbak van de schildpad. Dan zette hij het dier weer in zijn eerste versnelling en dan weer in zijn vierde... enzevoort, enzevoort.
De beide kereltjes vermaakten zich vorstelijk en belandden dan ook aan het eind van de dag op hun eindbestemming: hun eigen cursusplaats.
De beide kereltjes vermaakten zich vorstelijk en belandden dan ook aan het eind van de dag op hun eindbestemming: hun eigen cursusplaats.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: humor
Sprookje
479
Geef je reactie op deze inzending: