HEKEL EN EINSTEIN

(Hekel is een fantasie figuurtje van zo'n 25 centimeter groot die mij helpt het overzicht en de relativiteit te behouden.)

HEKEL EN EINSTEIN

‘Kom eens hier, Isis...kom eens rustig bij me zitten,' zegt Hekel zwaar en serieus.
Met zijn handje maakt hij een kloppend gebaar op het kussen naast hem.
Om dichter bij Hekel te zijn laat ik me rustig op de grond zakken en zit oog in oog bij dat steeds bijzonder wordende wezentje.
‘Ik heb iets gedaan, wat ik niet mocht doen', begint Hekel sputterend met een quasi schuldige omhoog kijkende blik.
‘Hoezo?' , grap ik .
‘Dat doe je toch meestal?' , en knijp ‘m in zijn voetje.
‘Nee, ik had het niet mogen doen en toch weer wel,' spurt hij verder.
‘Nou, vertel op ... je tart mijn nieuwsgierigheid...je lijkt Einstein wel!' ,val ik in.
Hekel wil nog zeggen dat we genie Einstein er buiten moeten laten, doch het wezentje zwijgt hierover en probeert in dezelfde cadans verder te gaan.
‘Hetgeen ik toch weer wel en ook weer niet had mogen doen ....behelst het volgende,' sprankelt hij gedwee:
‘Ik heb je vader nog gesproken...laatst...vlak voor hij ging.'
Een wee gevoel draait om in mijn maag.
‘Iedereen zat toen in een ander vertrek...verderop...ge- schock- eerd koude witte wijn enzo te drinken, te roken,' pruttelt Hekel verder.
‘Ik ben vlakbij je vader gaan zitten en heb nog met ‘m gesproken;
Mijn gevoel vertelde me dat ik de essentie nog moest pakken...en dat heb ik gedaan'.
We zuchten tegelijk.
Dan pakt Hekel een verfrommeld stuk papier uit zijn zak en leest zijn eigen neergekrabbelde woorden:
‘Met zijn zware stem begon je vader , ‘Dat hij trots was op deze afronding.'
‘Trots was op het laatste statement...op zijn oorlog -s- trauma- s ......'.
‘Op zijn liefde voor zijn kinderen...trots dat anderen.. zijn onmacht over- namen...en dat het on -zeg -bare ...toch in de laatste speech gezegd is.'
‘ Dat de onuitgesproken woorden uitgesproken zijn.'
‘En zijn onmogelijk geuit -te ge -voel in jouw gekozen muziek, zichtbaar werd.'
‘Je vader knip -oogde nog een keer en zei toen schampend:
‘Dat het nu wel erg koud werd om langer te blijven.'
Hekel frommelt het stukje papier weer in zijn zak en klopt en aait op mijn trillende handen.
Als onze ogen weer droog zijn komt hij warm bij me zitten.
Om de andere realiteit weer zacht te omvouwen schraap ik zacht:
‘Wist je trouwens dat ik iets van Einstein heb geleerd?'
‘Poeh...poehh,' denkt Hekel, maar zegt niks.....
‘Einstein , zei eens in een interview, dat de logica ons van A naar B brengt en de fantasie.... ons overal!'
Hierna zwijgen we in een lange glimlach......

Hekel fantasie figuu fantasie figuurtje

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 205