Hoe een ster verloren ging
Op onbevangenheid en heldere stem was ze uitgezocht, dat pittige kind van vijf met aanleg voor de bühne. Zij zou de hoofdrol van verteller spelen in het kerstverhaal waarmee de kleuterklas optrad in de kerk. Wekenlang was er flink geoefend om de kleine meid de scenes van het verhaal aaneen te leren praten en de andere kinderen duidelijk te maken wanneer zij op moesten komen en wat zij dan moesten doen. Er waren ook liedjes ingestudeerd.
Kort voor het daadwerkelijk optreden stonden de kleuters met hun non nerveus te trappelen bezijden het altaar. De kerk zat bomvol. Middenvoor stond de microfoon gereed voor de kleine verteller, die door de non nog snel werd geïnstrueerd luid en duidelijk te praten zodat ze ook achterin kon worden verstaan. De kapelaan kwam snel nog even de hoogte instellen en het verhaal kon beginnen.
Het kleine kind opende haar mond en bracht met volle overtuiging het eerste aangeleerde zinnetje. Een scherp gepiep deed de aanwezigen verschrikt naar de oren grijpen; de microfoon stond te ver open voor deze krachtige kinderstem. De kapelaan snelde naar de knoppen en het meisje werd gevraagd opnieuw te beginnen. Ook bij de tweede poging klonk er nog gepiep, zodat de microfoon uiteindelijk maar werd uitgezet. Het meisje ging onverstoord door met haar verhaal en de kerkgangers genoten van een luisterrijk kerstspel. De nonnenjuf kon trots zijn op haar klas.
In het nieuwe jaar werd de kleuterklas op een dag mee uit wandelen genomen naar het klooster. De oude nonnen aldaar wilden ook genieten van het geslaagde kerstspel. Er stond deze keer geen microfoon dus niets kon misgaan. De kleine meid opende haar mond.
En het bleef stil. Veel te stil. Weken waren er verstreken na het kerkoptreden. De aangeleerde tekst was verdwenen uit het speelse kinderhoofdje. Het eerst zo onbevangen kind stond daar met een trillend lipje en tranen in de ogen voor de norse vrouwengezichten in zwartwitte habijten. Nooit meer zou zij opgetreden.
gmail.comGeplaatst in de categorie: kinderen
Kerstspel
534
Geef je reactie op deze inzending:
Hoe de kindervreugd een podiumvrees werd. Een no NONsens "verhaal".