De eerste stap naar de middelbare school

Daar gaat ze dan, heel stoer op de fiets met een veel te zware schooltas. Ik kijk haar na achter het keukenraam en pink een traan weg. Er is een periode afgesloten, een nieuw begin voor haar en voor mij de start van het loslaten. Ze vecht even met de schooltas. Want zelfs de schooltas moet op een stoere manier over de schouder worden gedragen, maar dan wel zo dat hij nog op de bagagedrager rust. Na twee keer draaien met het stuur vliegt de tas daar natuurlijk vanaf. Ze stapt af en doet haar tas met de snelbinder op de bagagedrager. ´Gelukkig´, denk ik, op de oude manier mag het ook nog.

Mijn gedachte gaan naar een week geleden. We gingen naar een lederwarenzaak om een schooltas te kopen. Ik vertelde de verkoopster dat de voorkeur uitging naar een kwaliteitstas. Ze keek mij aan met een afkeurende blik, omdat dat naar haar idee helemaal niet van belang was! Haar vraag was dan ook niet welke kleur, of welk merk, maar naar welke school mijn dochter ging. Zij kon ons namelijk precies vertellen, welk merk op welke school geaccepteerd werd en, met welke schooltas ze in ieder geval niet gepest werd. Dit was voor mij even slikken, als ze daar al mee gepest kon worden..!
Gelukkig waren we het samen snel eens en kon kwaliteit en een geaccepteerde tas gecombineerd worden.

Na een zware dag school komt ze thuis. Eigenlijk best enthousiast. Ze vertelt een klein beetje over haar dag op school. Al snel vraagt ze mij om mee op de computer te kijken. Ik denk nog dat ze wat op de site van haar school wil laten zien, maar het adres dat ze intoetst is toch een beetje anders. Er wordt een geweldige disco gehouden in het centrum van de stad. Op het scherm wil ze mij laten zien hoe fantastisch dit is en met name hoe goed georganiseerd.
Als ik haar vertel dat ze daar nog niet naar toe mag, word ik stomverbaasd aangestaard en als zeer ouderwetse moeder uitgemaakt.

Tja, loslaten prima, maar toch niet in één dag!