Vuilstortplaats

"Er bestaat helser kabaal ...buiten deze muren" A.B.

(voor André Baillon)

Stekende dolken in zijn hersens, arme man, worstelend met de pijn van knagende ratten in zijn lichaam en met de twee deuren, waarvan hij nooit wist welke deur tot zijn huis behoorde, zwart is de dood, rood is zwart. Zijn aderen gloeien van de koorts; zwarte bloedlichamen zelfmoordwoorden, de zweep van een demonische pleegmoeder. Dwangarbeid voor een zenuwlijder in een koelcel, een isoleercel. Ik bezoek hem en ik krab de korsten uit zijn ooghoeken, aandoenlijke koeieogen van een fantoom met een haviksneus. Ik pluk de veren uit zijn nek. Nek, ik kus je. Nek, ik breek je, als de hals van een antieke, bestofte wijnkaraf. Oei, glas in een karkas, dansen maat, dansen voor Maria, als gekken zonder kleren. Hier is je hoofd, ik heb de waanzin teugels van boeken omgedaan, blijf stilstaan, ik gooi het naar je toe, vang! Maar vang het dan toch! inbeciel, moet je kijken, wat een rotzooi! Wat nu? De zuster zal je extra straffen, maar wacht, hier, zet dit maar op je romp, het is een gipsen kop van Baudelaire, wat minder charmant, maar toch. Kom op, de schouders recht en de pik naar voren, zo moet je leven, als een doorwinterd charlatan, met spervuur in je kloten. Ga nu maar gauw, voor dat de zuster komt, door dit gruwelijke tralieruit zal ik je nastaren. Maak je geen zorgen, ik overleef het wel, fantasie, mijn vriend, fantasie! Wij doorbreken ondoorbreekbare muren, als wij het maar snappen. He, lieve enge freak, vertel me nog eens hoe het gaat als ik door Marly-le-Roi kom spoken, vertel me hoe het lijden van de wereld op een dag aan je neus voorbij ging. Woelratcherubijn. Ze hebben ons normaal verklaard. Te laat voor ons he, ach, offeraars zijn we, offeraars, van onszelf. Welnu, Golgotha, tabee! De kruisen vallen, de zielen bloeien als rozen in het zonlicht. Onze woorden: Kaleidoscopen, mozaieken, Nirvana.

Vuilstortplaats Bail Baillon Andre kabaal

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 1.279