Verhalen

Kiezels

Door mijn gesloten oogleden zie ik het morgenzomerlicht; het vraagt niet om toestemming het is er gewoon. Een rode waas afgewisseld met vlekken zwart ondefinieerbaar, lichtflitsen die op poppen en doven als waxinevlammetjes.
De wakkerheid neemt in gradaties toe, de harde schijf gaat draaien en in mijn brein ontrolt zich de agenda van de dag. Ik word wakker, snel veel te snel neem ik afscheid van mijn zorgeloze toestand.
Even daarvoor verkeerde ik nog in de overtuiging dat ik me druk moest maken om de stroming in het blauwe water van de zee waar ik in zwom, de kiezelbodem door het kristalheldere water zichtbaar onder mij, de kust in zicht, mensen op het strand, palmbomen geven de grens van strand en huizen aan en een pickup vol roestplekken komt hoestend achter een huis vandaan een dieselwalm stijgt op aan de achterkant. Ik dans op salsamuziek, sensueel met een veels te mooie vrouw, mijn passen zijn trefzeker ik zet geen stap verkeerd, lucky bastard zeg ik tegen mezelf en de vrouw wordt mijn vriendin, ik accepteer het zonder te morren, deze is ook knap besluit ik, het is tenslotte mijn vriendin. Onze handen vinden elkaar en we bewegen in een balts om elkaar heen.

De wekker gaat vervolgens voor de tweede maal, ik druk af, gooi het dekbed opzij en slinger mijn benen buitenbord, morghe stuk hoor ik achter me, mijn danspartner is ook wakker zeg ik tegen mezelf en lach inwendig, zullen we ff dansen? vraag ik lachend aan haar, ze kijkt me verbaasd aan en zegt, waar heb jij het in godsnaam over?

Laat maar, de waanzin van de dag lonkt, ik spring onder de douche en begin de dag met een lach.

Zie ook: http://gewooneendaginhetlevenvan.blogspot.com

Schrijver: Bostok, 18 juni 2009