Mánnen
Waarom kunnen mannen nooit iets vinden?
Van achter de kassa kijkt Marieke me lachend aan.
Ik ben nog bezig met het uitpakken van mijn mandje, zij moet de boel nog door de scanner halen en ik moet mijn briefje nog controleren want anders kan ik straks dat hele eind weer terug. Ik ben dan ook totaal verrast door deze diepgaande vraag van sociaal psychologische aard.
Zonder mijn antwoord af te wachten, piept ze de kipfiletjes en de Mie en vertelt een verhaal over Marc, haar collega, die ze erop uitgestuurd had om bij de broodafdeling een achtergelaten krijtje uit een mandje te vissen. Toen hij onverrichter zake bij haar terugkwam was zij naar achteren gebeend en had in een oogopslag zelfs twéé krijtjes uit het bakje met Kaiserbolletjes gevist.
'Snapt u nou dat ie daar overheen kijkt?'
Naar aanleiding van deze triomf is er dus een vraag bij haar opgekomen over het eeuwige man/vrouw verschil. En ik lijk de meest aangewezen klant om haar dat uit te leggen. Zoiets laat ik me over het algemeen geen twee keer zeggen. Ik tover een diepzinnige glimlach rond mijn mondhoeken en in gedachten rangschik ik de benodigde informatie op zo'n manier dat ik een kort en helder exposé kan geven over rolpatronen door de eeuwen heen. Daar zal ze van opkijken.
Startend in de prehistorie met de vrouw als verzamelaar en de man als jager, ga ik daarna mijn schets vervolgen met een beschrijving van hedendaagse fenomenen als shoppen en sportvissen, afgerond met een simpele genetische verklaring. Je hoeft er maar een dubbeltje in te gooien en daar ga ik.
Plotseling hoor ik ergens in mijn achterhoofd de stem van Mw. Pasquali die bij tientallen gelegenheden constateert dat ik met mijn neus kijk, of me aanraadt in gedachten terug te gaan naar het moment waarop ik het bewuste dierbare voorwerp voor het laatst in mijn bezit heb gehad. Momenten waarop ik er steevast voor kies om als een ziedende kip zonder kop naar dezelfde plekken in huis te lopen waarvan ik al meerdere keren geconstateerd heb dat het gezochte object daar niet ligt.
'Iets verdwijnt verdomme toch niet zomaar.'
'Je doet maar wat, denk nou toch eens na!'
Het lijkt me dus ongepast om me te presenteren als de man die altijd alles vindt, terwijl ik vaak in kinderlijke wanhoop terugval op de Heilige Antonius.
Aan de andere kant is het lang geleden dat iemand me zo direct in een dringende kwestie om advies vroeg. Thuis kijken ze inmiddels wel uit.
Op het moment dat ik mijn mond opendoe voor de inleiding, besef ik dat mijn beurt voorbij is.
'Ach', geeft ze zelf het antwoord. 'Ze zijn gewoon dommer dan wij.. bonnetje mee?'
hotmail.comGeplaatst in de categorie: algemeen
mannen
268
Geef je reactie op deze inzending: