Ondergang der beschaving
Ik kom aan tijdens de herdenking van de geboortedag van de stichter Xau van de stad, die orde bracht in de chaos tijdens mondiale ineenstorting van de beschaving, vijf eeuwen geleden.
Het evenwicht tussen wereldbevolking en intelligente technologie, nodig om de grote bevolking te onderhouden, stortte in door falen van die technologie, zoals zo vaak door oorzaken uit onverwachte hoek.
Er rijden alleen bussen; de enige personenauto is een vijfhonderd jaar oude Ford in het museum.
Het ontwerp van het machinepark voor productie van gebruiksgoederen is even oud omdat ze geen nieuwe machines ontwikkelen, de oude worden gereviseerd en kapotte onderdelen in de werkplaats nagemaakt; bediening van de machines blijft onveranderd en hoeft maar één keer geleerd te worden.
Het gebeurt heel bewust, volgens het plan van Xau; alles draait om eerste levensbehoeften in ruime zin van het woord, ook sport en recreatie worden er onder gerekend.
De mens is een experiment met een zelfbewuste intelligente geest, gekenmerkt door zijn nadenken over: “Hoe, Wie, Wat en Waarom van de schepping”.
Hoe gedraagt zijn levensmotivatie zich bij verandering van z’n wereld van goden en oerangst in de nieuwe werkelijkheid van de wetenschap?
De wetenschap die hem vertelt wie en wat hij is, die kennis is van negatieve invloed op de jeugd als blijkt dat hij een biochemisch product is, een product zonder eigen wil, zonder hoger doel en die alleen bestaat omdat het technisch mogelijk is.
Als hij niets voorstelt in het geheel, gaat hij zich er naar gedragen, wat vroeger in achterstandswijken speelde, namelijk desinteresse in een maatschappelijke carrière, speelde nu wereldwijd. Bestuurders en hooggeschoolden kregen de schuld van de onvrede en werden vijand van het volk, velen werden in rellen vermoord, de meer dan middelmatig begaafde mensen wilden geen kinderen meer en de gemiddelde intelligentie van de samenleving daalde met een derde.
Als hightech terravormer misten ze bovendien de natuurlijke selectie en ondergingen een negatieve evolutie waardoor hun capaciteit afnam.
Aan streven - door hebzucht en begeerte - naar groter en beter komt een eind, groeien is een doodlopende weg; het is de reden dat megabeesten als dinosaurus en specialisten zoals de panda uitsterven, niets kan eeuwig op de ingeslagen weg doorgaan.
Megabeesten sterven bij catastrofes zoals vulkaanuitbarsting en meteoriet inslag als eersten uit, omdat ze veel voedsel nodig hebben, niet kunnen schuilen en evenredig met de hoeveelheid voedsel ziekteverwekkers binnen krijgen.
De mens is generalist maar in het geval van de bevolkingsomvang ook specialist, hersens zijn z’n specialisatie, door zijn intelligente bestuur en technologie kan de wereldbevolking tot tien miljard mensen oplopen, zonder die faciliteit wordt de bevolking gedecimeerd.
Zonder motivatie heb je niets aan organisatorisch talent, motivatie is de brandstof van de motor en met die levensmotivatie ging het mis.
Het is onmogelijk het oververhitte systeem in stand te houden die de wereldbevolking van levensbehoeften voorziet.
Het punt is bereikt dat er geen terugkeer mogelijk is naar het oude evenwicht, hongersnood en gebrek aan alles, leidt tot anarchie, tot geweld. We weten hoe gemakkelijk de mens te beïnvloeden is door de groep: behangen met springstof blaast hij zichzelf en anderen op.
Pogingen van organisaties van capabele mensen om het doemschip te keren, werden bemoeilijkt door angst van het volk als tweederangs burger overheerst te worden door de elite die ze juist als veroorzaker van de ramp zagen.
De jeugd verloor zijn optimisme en de illusie van eeuwig leven en vertrouwen in de toekomst en had geen behoefte meer om in de toekomst te investeren.
Prestatie per persoon nam af, door lamlendigheid en afnemende verantwoordelijkheidsgevoel begon de aanvoer van producten waaronder ook die tot eerste levensbehoefte behoren en die van ver moeten komen te stagneren en er moet veel van ver komen omdat het winst oplevert voor handelaren.
Ik voeg mij bij de menigte op het plein waar de premier zijn jaarlijkse rede houdt:
“Het standpunt van onze stichter Xau was dat de economie bij een redelijke welvaart niet altijd hoeft te groeien, neem genoegen met bestaande welvaart, stabiliseer deze en leg de nadruk op welzijn, een leven zonder armoede met veel vrije tijd; vrije tijd is de beste maat voor welvaart en welzijn.
Bestaande technologie wordt in afgeslankte vorm in stand gehouden, er is gebrek aan niets, de mens is gelukkig, wat de natuurlijke maat voor succes is.
In deze samenleving, door dissidenten mierenhoop genoemd, werken we om te leven en leven niet om te werken.
Het spijt me dat we na vijfhonderd jaar zonder leger gedwongen worden een militair apparaat op te bouwen om ons te beschermen tegen de barbaren van het andere continent die zich zwaarder bewapenen als nodig voor hun veiligheidsgevoel ten aanzien van verdediging en politiemacht”.
De man naast mij met een baret van de stadsuniversiteit roept naar de premier: “U weet dat als we een leger opbouwen, dat we het doodlopende pad van onze voorouders herbetreden en veranderingen zullen plaatsvinden, alles opnieuw begint tot en met misschien onze ondergang”.
De premier antwoordt: “doen we het niet professor, worden we bezet moeten als tweederangs burgers in eigen land alsnog deelnemen aan het systeem”. Mijn buurman knikte en zweeg.
“Het kwaad in één mens met macht en de wereld moet zich bewapenen”, zegt hij tegen mij met ingehouden woede.
Ik glimlach: “Professor, de mens is uit strijd geboren, de mens is strijd, en staat voortdurend onder spanning, dat moeten we doorbreken en de weg vinden naar de ideale samenleving; het is mogelijk, maar de weg er naar toe ligt door “politiek correct” vol taboes, als bermbommen zo groot”.
Hij kijkt mij aan: “U denkt dat de cyclus van oorlog en vrede doorbroken kan worden, leg mij dat eens uit”, hij nam mij bij de arm en loodste mij door de menigte naar zijn huis aan het plein.
Inzender: Janneke Koster Baas, 17 juli 2010
quicknet.nlGeplaatst in de categorie: economie
Ondergang
429
Geef je reactie op deze inzending: