OLIFANT EN MUIS 18: praten
De volgende drie dagen hing er een akelige sfeer. Als Olifant thuiskwam lag Muis met zo’n gezicht op de bank. Zodra hij binnen was stond ze op.
‘Ik ga even naar buiten,’ piepte ze boos.
Olifant hoorde de voordeur dicht slaan. Even later kwam ze weer binnen en ging door met het huis stofvrij maken. De radio stond keihard aan. Weemoedige songs. Olifant moest denken aan de dagen van zijn scheiding. Toen had hij veel van die liedjes gedraaid. Muis zou toch niet?
‘We moesten maar eens praten,’ zei hij toen ze aan tafel zaten.
‘Dat is wel hard nodig, ja’
‘Wanneer had jij gedacht. Het hoeft niet nu.’
‘In het weekend misschien.’
‘Dat is goed.’
De hele week liep Olifant aan het komende gesprek te denken. Zaterdagnacht was Muis weer naar beneden gegaan. Hij had scherp geluisterd of hij haar hoorde huilen, maar hij hoorde alleen niezen.
Zondagochtend na het ontbijt zei hij:
‘Wanneer zullen we praten?’
‘Als je wilt nu.’
Ze gingen ieder op hun eigen bank zitten.
Muis keek heel lang stuurs voor zich uit. Af en toe leek het of ze in huilen uit zou barsten.
Tenslotte zei ze:
‘Deze keer vraag IK me af of ik het wel uithoud.’
Olifant wachtte.
Het begon met die verjaardag van jou. Je zei wel, dat je begreep dat ik niet meer als dienstmeisje wilde rondlopen, maar je zei het alsof ik je ik weet niet wat had aangedaan. Ik had behoefte aan steun, maar jij was alleen maar boos dat er voor jou iets niet doorging.
En toen was afgelopen weekend de badkamer klaar. Jij had lekker gewandeld. Ik had me uit de naad gewerkt. Toen je thuis kwam klaagde je alleen maar dat je het koud had. Geen woord van dank. En toen ik een goede plek bedacht had voor je tandenborstel begon je uit te varen.’
Muis hield abrupt op.
‘Laten we maar beginnen met mijn verjaardag,’ zei Olifant, ‘Ik vind het redelijk dat jij daar niet meer voor op wil draaien. Ik wou het graag allemaal zelf regelen, maar dat durfde ik je niet voor te stellen. Dat zou je toch maar van tafel hebben geveegd.'
'Je legt het weer bij mij, Olifant. Je zet je zelf altijd in de slachtofferrol. Ik ben het boze kreng. Het enige dat ik je vraag is een stukje besluitvaardigheid en wat steun. Dat je eens zegt: “schat, ik begrijp je.” Dat hoor ik je nooit zeggen.’
Olifant keek naar de grond.
‘Ik was bang voor je reactie,’ herhaalde hij.
Muis wou iets zeggen, maar Olifant hief zijn hand op.
‘Laten we het direct ook maar even over de badkamer hebben.
Al maanden lang ben je je zorgen aan het maken over het verschrikkelijke werk dat er voor jou aan die badkamer zit. Er bestaat niets anders meer op de wereld. Soms vraag ik me af of je je je niet te veel fixeert op het huishouden.’
‘Precies,’ zei Muis bitter.
‘Ik heb je gevraagd of ik je kon helpen. Jij hebt dat geweigerd. Maar ik moet wel dankbaar zijn.’
‘Helpen,’ zei Muis, ‘laat me niet lachen. Het enige dat ik je af en toe vraag is om de afwasmachine aan te zetten en zelfs dat vergeet je. Je laat mij overal alleen voor opdraaien. Nee, ik weet echt niet hoe lang ik dit nog volhoud.’
‘Het probleem is dat wij niet met elkaar kunnen praten,’ zei Olifant aarzelend, ’Als we normaal met elkaar konden praten zouden wij kunnen overleggen.’
Voor overleggen zijn er twee nodig. Wat jij overleggen noemt is je eigen zin doordrukken. Het is heel simpel. Jij steunt me niet. Jij geeft me niet die schouder waar ik zo’n behoefte aan heb.’
‘Jij vindt het dus zinloos om met mij te praten.’
‘Praten, altijd maar praten,’ zei Muis minachtend,‘een beetje gevoel Olifant, dat is wat ik vraag.’
‘Volgens mij komen we er alleen niet uit,’zei Olifant,’ misschien moeten we eens naar het Paard.’
Muis zei niets meer. Ze bleven een hele tijd zitten, ieder op hun eigen bank. Olifant was de eerste die de stilte doorbrak.
‘Ik weet niet wat ik zeggen moet. Ik voel alleen pure haat op me afkomen.’
‘En jij hebt het over praten,’ schreeuwde Muis,‘Ik weet heel goed hoe pure haat voelt. Wat je ziet is verdriet mijnheer. Als je niet eens ziet dat dit verdriet is, waar hebben we het dan over.’
xs4all.nlGeplaatst in de categorie: partner
verdriet
351
Geef je reactie op deze inzending: