Hoog bezoek
Het is zomer en ik wandel door de Hierdense beek. Ik eet een stuk Cheddar en enkele knoflookolijven. Door de combinatie bier en hitte begin ik een beetje te dommelen en te schommelen, alles draait een beetje. Ik trek mijn sokken aan, de glimmende Italiaanse schoenen en zo slenter ik naar mijn BMW, die voor het hek staat te wachten op mij, als een trouwe Sint-Bernardshond. Er ligt inderdaad een Johnny Walker black label op de achterbank.
Mijn auto start vlekkeloos en binnen een mum van tijd arriveer ik op mijn landgoed 'Goldmund'. Ik loop wat wankel de vijftien treden omhoog richting de eikenhouten voordeuren, die vanzelf opengaan, want Lodewijk had me al zien aankomen. 'Heeft u prettig gewandeld, meneer?', vraagt hij. 'Bijzonder aangenaam, mijn beste, maar zou je me onmiddellijk een koffiepot cappuccino willen brengen, graag, ik zit in de leessalon!' 'Natuurlijk, heer, zo snel mogelijk, de leessalon, uitstekend, meneer, wenst u nog een bananengebakje daarbij?' 'Jazeker, mijn waarde, dat zal me goeddoen!'.
Lodewijk snelt naar de eeuwenoude keuken onder in het kasteel, maar met spiksplinternieuwe apparaten. Ik zit even laten in een eerste druk van Arthur Rimbaud te lezen, heel voorzichtig, zonder iets te kreuken of te bevuilen. Ergens op een veiling in Londen gekocht. Ik had er niet mijn geliefde kasteel voor over, maar ik ging wel heel ver. Die Franse tegenbieder was erg hardnekkig en geslepen, maar kon de prijs niet langer opvoeren, tot mijn grote geluk, want nu zit ik hier met dat boek in mijn handen en ik lees de allereerste, gedrukte uitgave. Ik ruik eraan, probeer de schrijver te inhaleren. Ik bewaar het boek in een speciale kluis, waar nog meer eerste drukken in liggen, zelfs een van William Shakespeare.
Er wordt geklopt en Lodewijk brengt de koffie en het gebakje én de ochtendpost. 'Bedankt, mijn beste, wil je me nu alleen laten?' 'Zoals u wenst, meneer!'.
Tussen de post vind ik een brief van een oude vriendin, een barones uit het zuiden van Holland, ergens bij Valkenburg. Ze schrijft dat ze vandaag langs wil komen, ergens in de namiddag, ze wil graag bijkletsen na al die jaren en omdat ze op doorreis is, graag één nacht bivakkeren. Ik krijg pardoes een gloeiende kleur op mijn wangen en mijn erotische instinct schudt zich wakker na een lange winterslaap. 'Jeetje, Josefien komt langs, wat een aangename verrassing, zal het er dan toch nog van komen na al die jaren oppervlakkig gezwam en beleefd gefrunnik?', denk ik.
Ik krab wat ongegêneerd in mijn kruis, klok de sterke koffie achterover, eet in vier happen het gebakje op, ren naar de badkamer om me volstrekt op te frissen, inclusief de beste musk-parfums. In mijn schone kleren zoek ik Lodewijk, die in de kolossale hal de porseleinen beeldjes aan het afstoffen is, stuk voor stuk peperdure pronkstukken.
'Beste Lodewijk, we eten vanavond met z'n drieën, we krijgen bezoek van een geliefde barones uit het zuiden, ik hoop dat je een voortreffelijke maaltijd weet te serveren en doe er onze duurste wijnen bij, want je weet wel, ik hoop op een nachtje in een liefdesnestje, zet je beste beentje voor, mijn trouwe, ik vertrouw op jou!'.
Rond vijf uur wordt er op de deurbel gedrukt en Lodewijk opent de deur. 'Komt u verder, mevrouw de barones, meneer verwacht u in de middagsalon, mag ik uw mantel en koffer overnemen, is uw reis voorspoedig verlopen? Wilt u maar met mij meekomen? Het is deze kant op!', bazelt Lodewijk heel correct. Er wordt geklopt. 'Kom binnen!', blaf ik. 'Uw bezoek mevrouw de barones is gearriveerd, meneer!' 'Maar Josefien, wat een grote verrassing! Kom snel verder, ga lekker zitten, wat wil je drinken?' 'Een koffie verkeerd graag!' 'Lodewijk, een koffie verkeerd en laat ons alleen, wil je?' 'Zeker, heer, tot zo, meneer!' Na de koffie verschijnt de oude port met pittige kaasblokjes. We keuvelen wat af, tot we naar de eetkamer lopen om een werkelijk heerlijke maaltijd te nuttigen, de biologische kogelbiefstuk is tongstrelend mals en ik zie Josefien af en toe haar tong subtiel geil in haar linkermondhoek een stukje naar buiten steken. 'Dat belooft een hete nacht!', denk ik, terwijl ik haar vraag of ze nog steeds in antiek investeert. 'Nogal', antwoordt ze met zwoele stem, 'ik heb er een dagtaak aan om het te vergaren!' 'Smaakt het eten?' 'Verrukkeluk!', zegt ze met gesloten ogen en tuitende lippen. We drinken samen bijna een fles port op, terwijl we in de rooksalon verder praten. Het is bijna tien uur en Lodewijk komt vragen of we iets te drinken wensen. Even later brengt hij twee flessen van de allerduurste wijn, die hij kon vinden. Hij zal zich verder onttrekken aan de werkelijkheid. Josefien drinkt aardig door, begint te slissen en laat me nog eens goed zien dat het volume van haar grote borsten niets heeft ingeboet en ze zwaait haar rok heel snel door de lucht, zodat ik even haar strakgespannen slip kan zien. De kleur is blauw, merkwaardig genoeg, zie je niet vaak, denk ik.
Rond twaalven moet ik van haar op zoek naar een derde fles wijn, waar ze weer flink van inneemt. 'Ga-ga-gega-je-no-nog wel een-eens na-na-naar je bed neu-neu-neuken met ku-ku-kutten?', vraagt ze opeens. 'Zullen we nu de kurk er maar weer opdoen?', vraag ik. 'Moet je doe-doe-doen, lul-lul-lulhan-han-hannes!'
Ineens schokt ze naar achteren en valt in een alcoholische coma-toestand. Ik leg een deken over haar heen en ik ga naar mijn antieke hemelbed, dat ik al vallend en stotend bereik. Ook ik val als een blok in slaap.
De volgende ochtend zwaaien Lodewijk en ik haar samen uit, ze zit met zware kringen onder haar ogen in de taxi en ze roept: 'Zal ik nog eens langskomen?'.
'Graag!', zeg ik, 'ik verheug me erop!'. Haar zwaaiarm hangt nog lang uit het raam. 'Een pot koffie, meneer?', vraagt Lodewijk met diepere betekenis.
Geplaatst in de categorie: humor
Hoog bezoek
254
Geef je reactie op deze inzending: