Verhalen

OLIFANT EN MUIS 34: Taddam!

Korte inhoud van het voorafgaande
Olifant en Muis begonnen vol hoop maar hun relatie wordt steeds slechter. Ze zijn inmiddels in therapie bij het Paard.

‘Ik hou van je,’ zei Olifant tegen Muis.
Hij zei het half lachend alsof hij het niet meende.Toen rolde hij zijn slurf uit en besnuffelde heel zachtjes Muis haar linker wang.
‘Je prikt,’ zei ze, maar het klonk niet snibbig meer.
‘En omdat ik zo van je houd heb ik een cadeautje meegebracht’
Olifant pakte iets onder zijn shirt vandaan en met een brede zwaai zette hij het voor haar neer.
‘Taddam,’ zei hij.
Het cadeau was helemaal ingepakt in kerstpapier met veel glitters. Het winkelmeisje had er eindeloos veel krullende linten aan vastgeniet. Muis ging helemaal op in het uitpakken. Supervoorzichtig, omdat ze het papier nog eens kon gebruiken, knipte ze de linten los. Het kleine doosje dat te voorschijn kwam was bekleed met rood fluweel.
‘Ik heb ze gekocht bij Siebel,’ zei Olifant,‘Je mag ze ruilen’
Muis deed de oorbellen direct aan en liep naar de spiegel. Keurend bekeek ze zich zelf.
‘Ja, ik vind ze heel mooi,’ zei ze toen beslist, ‘Dank je wel.’
Ze gaf hem een zoen. De nare stemming was verdwenen. Muis straalde de hele avond. De glans van het gebaar bleef tenminste tot aan het weekend hangen. Pas aan het begin van de volgende week hernam het gewone leven zijn loop.
Het werkt, dacht Olifant verwonderd. Het is misschien een truc maar het werkt steeds opnieuw.
En het gekke is: ik word er ook altijd een beetje blijer van.