Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Een echte Colenbrander

Mevrouw Trawant weet niets voor haar verjaardag. Zij is een vrouw die alles al heeft, zegt ze liefjes, en hoewel mij dat als echtgenoot het tevreden gevoel zou moeten geven dat ik haar blijkbaar in het leven
alles verschaft heb wat haar hartje ooit begeerde, kom ik er toch door in de problemen.
Grondige ervaring heeft me namelijk geleerd dat je zo'n uitspraak nooit letterlijk moet nemen. Waag het eens om op de dag zelf met je eitje en je glaasje jus zonder iets ingepakts voor haar bed te staan.
Dan zijn de rapen gaar.
'Nee, je hebt het achter je rug, ik zie het', of ' als ik er straks uitkom ligt het vast op tafel' of 'ik weet zeker dat ik het raad'.
Haar onverschilligheid van de week ervoor is omgeslagen in een enthousiaste verwachting voor de dingen die komen gaan. Ze is jarig en wil nu ineens véél en leuks.
Ik moet dus op mijn tellen passen, maar dreigementen als: 'Dan weet ik het ook niet', of, 'dan maar niets', stuiten op de vernietigende neutraliteit die op een vrouwengezicht kan verschijnen vlak voor het onweer losbarst.
Als man weet je altijd wat je wilt hebben, dus kun je je niet voorstellen dat zo'n vrouw dat niet weet. Ik heb bijvoorbeeld in de zomer al een briefje op de computer hangen waarop ik titels, schrijvers, en uitvoerende artiesten heb genoteerd van de verrassingen voor mijn verjaardag en alle cadeau hoogtijdagen in december die daarop volgen. Vrouwen laten het erop aankomen en gaan pas op het laatste moment in de cadeau modus om er, half met hun gedachten elders, iets uit te persen. Of niets zoals nu.
Ik moet dus zelf wat gaan verzinnen.
Een helse klus, want wat is er gemakkelijker voor een man dan zich met een duidelijk geschreven verlanglijstje in de koopgoot te storten. Je hebt dan tenminste wat in handen; cd-tje zus, dagcrêmpje zo, liefst nog met het lege doosje erbij voor de zekerheid;
Dát merk, dié kleur, dié maat, dié winkel. Fluitend vink je de boel af en is er nog tijd over om in het café van de late zaterdagmiddag te genieten.
Hoewel ik voorlopig besluit het probleem te laten liggen, het duurt immers allemaal nog even en vaak volgt juist als je er niet aan denkt vroeg of laat de geniale inval, begin ik me enkele dagen voor de feestelijke dag toch enige zorgen te maken. Ik weet nog steeds niks.
Dan kom ik al surfend op Marktplaats plotseling iets tegen waarin ik onmiddellijk de juiste cadeaupotentie herken. Een prachtig gevormde Art Deco vaas, schitterend beschilderd keramiek in een vloeiende vorm die vraagt om poëtische begeleiding. Ding én gedicht, dit is het perfecte cadeau en de verkoper zit ook nog eens in onze stad. Bovendien is het een object van de beroemde keramist Theodoor Colenbrander gebakken bij een al net zo beroemd fabriekje uit de jaren '30 van de vorige eeuw.. Dat zie ik op de foto die van de onderkant van de vaas is bijgevoegd. De prijs verbaast me. Onbekend in de porseleinkast meen ik de hand op een klein meesterwerkje gelegd te hebben. Een buitenkansje.
Razendsnel maak ik via e-mail contact met de verkoper die eerst geen bezoek aan de deur wil omdat hij een webwinkel heeft en alles per post verstuurt, maar na mijn vasthoudend aandringen bereid blijkt me de volgende dag te ontvangen.
Als ik het morsige steegje binnenwandel, staat de webwinkelier al in de deuropening. Hij neemt me meteen mee naar zijn garage, waar op de motorkap van een glanzende old timer op een klein kanten kleedje het kleinood al staat uitgestald. 'Is ie niet mooi', zegt de man bewonderend. Ik beaam uitvoerig, betaal en vraag of hij iets heeft om mijn schat in te vervoeren. Daarop rommelt hij wat en vindt toevallig een doosje gevuld met piepschuim waar mijn Colenbrander precies in blijkt te passen. Voor hij daarin verdwijnt zie ik dat de voet beplakt is met kleine viltjes, uit voorzorg tegen het schuiven.
‘Dat maak je niet veel meer mee’, denk ik nog terwijl ik mijn aanwinst behoedzaam naar de auto begeleid.
En natuurlijk is Mevrouw Trawant blij verrast met het prachtige stukje aardewerk dat ze in het bijzijn van de rest van het gezin uit de doos heeft gevist. Vooral als ik uitgebreid vertel over de maker en zijn geschiedenis. Toch vind ik haar reactie wat gereserveerd. Met een bezorgde blik wendt ze zich tot de gulle gever.
'Je hebt er toch geen vermogen voor betaald hè?'
'Voor jou gaat geen zee me te hoog, antwoord ik charmant.'
'Zonder dollen, kijk eens', zegt ze.
Dan wijst ze me op het minuscule stickertje aan de zijkant van de vaas dat dezelfde code draagt als het etiket op de deksel van de doos en het bloed stijgt in een felle golf naar mijn hoofd. .
We hebben een "echte Colenbrander", helemaal uit China.

Schrijver: Trawant, 14 februari 2011


Geplaatst in de categorie: algemeen

4.3 met 3 stemmen 4.266



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)