De overval

Stella Jansen is een opgeruimde, vlotte jongedame, die een speelgoedwinkel runt in de binnenstad van Den Haag. Geen Bart Smit of Intertoys met veelal plastic rommel, nee, zeg maar, een antroposofische, met veelal houten speelgoed, allemaal wat duurder in prijs, maar dan heb je ook wat. Vandaag komt er een nieuwe voorraad Östheimer binnen, handgemaakte houtfiguren van gedegen kwaliteit. Ze verheugt zich al op het uitpakken. De zon schijnt volop en haar rok wappert in het zwoele windje. Ze houdt ervan om lekker fietsend naar haar werk te gaan en als ze iets leuks in een winkeletalage ziet, stapt ze gewoon even af om te kijken, ze houdt van haar vrijheid. Ze vindt het spannend om een rok te dragen, want die wil wel eens omhoog waaien en er zijn weleens toevallig opgewonden mannen, die dat zien. Nu zouden ze dan een rode slip zien, maar de rok blijft keurig zitten. Gek eigenlijks, want op het strand lopen alle vrouwen in zwemslips, maar het gaat blijkbaar om de toevallige spanning. Ze opent haar winkel en ruikt de schone houtgeuren al, heerlijk vindt ze dat, ze vult de kassa en ze zet een pot koffie. Het is negen uur geweest, dus draait ze het bordje aan de voordeur om. Met een deurstopper blijft de voordeur wagenwijd open staan. De eerste klanten komen rond tien uur de winkel binnen lopen, ouders met kinderen, een groepje tieners op zoek naar grappige kleinoden, opa's en oma's op jacht naar vette cadeaus voor hun kleinkinderen. Stella pakt ondertussen de nieuwe voorraad Östheimer uit en zet de figuren tot de verbeelding sprekend bij elkaar. Ze lacht erbij, ze is zo dol op haar werk, het is alles waar ze van gedroomd heeft. Een ouderechtpaar wil weten hoe duur het hobbelpaard is, want ze kunnen geen prijsetiket ontdekken. 'Wacht maar', zegt ze, 'dat zit verstopt onder het zadel, kijk, hier, het kost 210 euro!'. De ouders kijken elkaar aan en ze knikken instemmend naar elkaar. 'Dan willen we die graag van u kopen!', zegt de man vol blijdschap. 'Dat kan', zegt zij, 'u zult er zeker geen spijt van krijgen!'. 'Dat denken wij ook niet', zegt de moeder, terwijl ze liefdevol naar Stella glimlacht, alsof ze nu al boezemvriendinnen zijn. De tienermeisjes kopen iets wat groter wordt, als je het in een glas water legt, kikkers, libellen, krabben, zeesterren. Ze lopen giechelend de winkel uit. Een opa en oma besluiten een ark van Noach te kopen, nog van de oude voorraad Östheimer. Best duur voor een brok hout, maar ze hebben het ervoor over. 'Kent u Aad Peters?', vraagt de opa. 'Nee, wie is dat?' 'Dat is die man die de ark heeft nagebouwd, we hebben zijn schip onlangs bezocht, geniaal, die man, een kunstwerk, maar ook geestelijk, weet u?' 'Ik geloof u direct, maar zulke grote arken kunnen wij niet leveren!'. Iedereen begint te lachen. De dag verloopt grandioos, totdat er een wat schuchtere jongeman langs het speelgoed loopt. Hij lijkt verdoofd door drugs of zo. Hij staart aan een stuk door naar hetzelfde speelgoed. 'Kan ik u helpen, meneer?', vraagt zij. 'Nou, nee, mevrouw, ik help mezelf wel!' 'Kijkt u gerust even rond en als u wat wilt vragen, vraagt u gerust!'. De jongeman pakt wat op, zet het weer neer, bukt, staat op zijn tenen, draait rondjes en blijft maar met open, holle ogen voor zich uit staren. Het loopt tegen sluitingstijd. 'Ik ga zo sluiten, meneer, wilt u nog iets kopen, dan moet u snel zijn.' 'Ik wil u graag wat vragen, speelgoedkoningin, wat kost het om met u naar bed te mogen?' 'Dat doet de deur dicht, jongeman, je mag nu mijn winkel verlaten of ik bel de politie!'. Ineens haalt de jongeman een stiletto tevoorschijn. Hij zegt: 'Niks geen blauwbroeken, madammeke, de inhoud van je kassa en rap een beetje of ik steek je neer!'. Stella doet wat hij eist en ze geeft hem al haar goede centen van die dag. 'Dat liever dan neergestoken worden!', denkt ze angstig. 'Kruip nu op je knieën en zuig me af!', dwingt hij. 'Hem afzuigen? God, wat denkt die bezopen crimineel wel, alsof ik dat lekker zou vinden!', denkt ze furieus. Ze knielt neer, maar ze veert in een flits weer op en weet hem te overmeesteren, zijn stiletto valt op de grond, zij is er als eerste bij en ze aarzelt geen enkel moment. Ze snijdt zijn lul eraf en propt die in zijn eigen mond. Daarna belt ze de politie om zichzelf aan te geven. Ze kreeg verminderde celstraf, wegens verzachtende omstandigheden, maar momenteel zit ze wel in een zwaar bewaakte vrouwengevangenis. Als arbeidstherapie maakt ze kinderspeelgoed van hout. De overvaller heeft het niet overleefd. Zij wel, maar geestelijk ook niet.

De overval tragedie tragedie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 131