Bok

Shit, wat zag ze er weer lekker uit vanavond. Onweerstaanbaar, als sappig fruit. En dat smaakt vers - nog vol van kleur, geur en smaak toch het lekkerst. Weet ze eigenlijk wel wat ze teweegbrengt? Haar haren, zo glanzend. Dat nodigde uit om er speels met zijn vingers door te strijken. Haar sprankelende ogen, die nog niet alles hebben gezien, maar de blik die ze hem er terloops mee toewierp maakte hem gek van verlangen Geen rimpel of frons in haar glooiende gelaat te bekennen. Heldere, gave tanden in een mond die nog geen bittere, vermoeide of minzame trekken vertoonde. Als ze daarmee lachte, lachte ze een beetje onzeker maar zeker niet bleu. Want ze is jong en nog praktisch ongetekend door het leven. Maar niet zo jong om niet al van de mosterd te hebben geproefd. Doch, dat ze zo goed als ongerept was - qua hardcore dan, had hij allang gezien. En dit maakte het alleen maar aanlokkelijker. Zou ze er al klaar voor zijn?

Over negen jaar zal zijn twaalfjarige jarige dochter net zo oud zijn. Beschaamd als zij is over haar ontluikende vrouwelijkheid mocht hij niet meer ongevraagd in de badkamer komen. Laat staan haar zonder kleren zien. Mamma soms nog wel, die snapte het beter. En dat begreep en respecteerde papa volledig. Maar hij had ze allang gezien, haar borstjes. Ze waren perfect. De gedachte dat er ooit iemand misbruik van haar onschuld zou maken, maakte hem misselijk. Want zij was de vervolmaking van liefde, zijn bloesem. Dat ze een vrouw wordt en papa’s kleine meisje niet meer is was onvermijdelijk. Maar de kerel die haar wilde bekoren zal van goeden huize moeten komen. Dat stond vast.

Hij verdringt zijn vaderschap. Want die is onvergelijkbaar en compleet irrelevant met dit gevoel. Zijn mond op de zachte lippen van een jonge vrouw drukken en haar natte, frisse tong opzuigen - dat wilde hij! Want hij is een man. Weliswaar ruim twintig jaar ouder dan dit blaadje, maar er wordt zo vaak beweerd dat leeftijd geen rol hoeft te spelen. Bovendien zijn sommige jonge vrouwen beduidend parmant en gewillig. Onverzadigbaar zelfs, zodra ze de smaak te pakken hebben - heeft hij wel eens gehoord. Daar konden zijn exen, met al hun ervaring, vermoedelijk nog een puntje aan zuigen. Niet dat hij nou zo’n womanizer was. Ze zijn op een hand te tellen, zijn ‘veroveringen’. Maar viriel was hij wel. Misschien de laatste jaren nog wel erger dan vroeger. En dit vrouwtje, dit knopje, was nog lekker puur en kneedbaar. Haar geur en uitstraling waren onweerstaanbaar. Haar oogverblindende schoonheid sprak tot zijn ongekend orgastische verbeelding. Vooral als ze er niet was…

Dat zij hem stiekem ook wilde, met die heerlijke kont van d’r, vermoedde hij steeds sterker. Of hij vreesde en hoopte het. Hij kreeg zelfs smsjes van haar. Charmerende. Eerst wist hij niet zo goed wat hij daarmee aanmoest maar het streelde zijn ego. Dus had hij maar iets terug ge-smst. Ook al is hij een man van weinig woorden. Een paar keer had hij haar nu al ontmoet. En dat ze verre van dom of naïef is, verraste hem. Ze was niet meer op zoek naar een jongen van haar eigen leeftijd, die vond ze te oppervlakkig. Ook niet naar een vaderfiguur. Mooi, dat schepte dus mogelijkheden. En naarmate zijn zelfvertrouwen groeide, zo ook de bol in zijn broek. Het vereiste een ietwat subtielere aanpak. Waarbij hij uiteraard zijn best deed zo oprecht en verstandig mogelijk over te komen. Complimenteus ook, want daar is ze gevoelig voor merkte hij. Maar vroeg of laat zou ze toch wel genomen worden. Dus waarom niet door hem nu het ijzer nog heet is? Die heupen, dat vlees... Sappig en mals, zoals jong vlees hoort te zijn. Hij wilde het kneden, zijn tanden er in zetten en er schaamteloos van proeven.

Aan de bar spreekt ze hem weer aan. Ze knipperde te verleidelijk met haar wimpers om hem nog met zijn volle verstand bij het gesprek te kunnen laten blijven. Hij denkt aan haar gladde, stevige huid. Hoe die straks zinderend zal gloeien onder zijn ervaren aanraking. Aan de jonge vrouw’s ogenschijnlijk blanke borsten, gevangen in zijn handen. Haar beloken pit, die hij teder en doeltreffend zal gaan ontluiken. En het werpt vruchten af; zijn hoopvolle vrees. Na sluitingstijd zal ze buiten op hem wachten. En dat doet ze. Zwijgend, naar de volle maan zuchtend, lopen ze hand in hand tot het eerste het beste bankje waarop ze neerstrijken. Hij voelt zich weer twintig en onoverwinnelijk. Voorzichtig houdt hij haar taille vast. Die voelt precies zoals hij zich had voorgesteld; zacht en vlezig. Ze siddert. Diep en lang kijken ze elkaar in de ogen. Woorden zijn overbodig. Een beetje bevend neemt zij zijn gezicht tussen haar handen en trekt hem langzaam naar het hare toe. God wat is ze mooi. Haar lippen tuiten. Eindelijk.....

De telefoon rinkelt, trillend. Verdomme, moet dat nu. Hij wil naar zijn broekzak grijpen maar kan hem niet vinden... zijn broek. In plaats daarvan heeft hij zijn zojuist geëxplodeerde 'jongeheer' vast. Hij voelt zich oud en kramakkel. Wanneer hij tenslotte de gsm gevonden heeft, de verbinding tot stand brengt en een grommend, ja, mompelend is hij nog steeds niet volledig bij zinnen. "Wakker worden," roept een opgewonden stem aan de ander kant. "We zouden vandaag samen gaan lunchen. Of ben je me vergeten pap!?"

jonge blaadjes

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.4 met 5 stemmen 253