En toen greep de sekte in
Opeens midden in het station zag ik op een televisiescherm een toespraak van de Duitse Paus.Hij had om zijn vinger een gouden ring leek wel wat fonkelde in mijn gezicht. Hij zat daar op het Duitse station een preek te geven. Ik volgde de preek maar kon er niets van verstaan.
Het station was vol met winkelende mensen. Mensen die alleen maar tevreden zijn met hun leven als ze shoppen en van braadworst met curry gaan naar een wafel met kersen. En overal hoorde ik de winkelkassa en ik voelde mij een mier in de mierenhoop. Was er een ster buiten hangende aan het firmament?
Nee maar heus binnen hield de paus een hele ernstige toespraak. Hij zat op een stoel belegd met robijnen en hij sprak over een watersnood of zo. En dat binnen het centraal station van Berlijn op een televisiescherm tussen de rekken met rokken,schoenen en tussen de aftershave en parfumwinkels. Het was een plechtige maar ook zeer vreemde vertoning op deze gewone niet kerkelijke dag, Angela Merkel was naar de kapper en ik luisterde naar die mooie heilige Woorden van de Heilige Paus uit Duitsland vanuit Rome.
Wij vervolgden onze tocht door het station. Je kon er prachtige schoenen kopen en je kon ook naar beneden, ver beneden via veel roltrappen tot in het duister naar een trein. Je moest dan een zwart gat in en uiteindelijk donderde de lift dan fataal de afgrond in. En buiten als je het al overleefde zag je dan elektrische treintjes op en neer komen met achter de raampjes grote hoofden.
Een conducteur stond er dan ook met een verkeersdriehoek te zwaaien op het perron. Vandaag was het een gevaarlijke dag, daarom. Maar wij mensen waren in de weer met shoppen en nog maar eens verder shoppen omdat dit ons hoogste doel in het leven is geworden. Sommige mensen hier namen de trein.
Waar naartoe? Je kon met de trein naar Wladiwostok en naar plekken op de wereld waar de mensen botjes door hun neus hadden en sprookjesboeken voorlazen onder de grote lamp aan de hemel.
Wij zijn de nieuwmensen en eigenlijk zijn wij getransformeerd tot de homo touristicus,de nieuwe toeristische mens. Ik ben zo toerist als het maar kan, om de tien minuten zit ik op een ander terras al weer fantaserend dat ik onder de Eiffeltoren loop en dan in Tokyo. Natuurlijk met een glaasje vol groene ranja.
Sinds wij toeristen zijn geworden zijn wij tam geworden en zoeken kraaltjes en spiegeltjes in verre landen voor onze letterbak, verder eten we overmatig op het terras. Pannenkoeken met strooisuiker, en we wensen de highlights te zien.
Met een doosje voor onze ogen. We zijn gelukkige mensen geworden die kunnen shoppen.
Alleen mijn broer en ik shopten niet en liepen verder het grote station uit.
Achter het station stonden jonge mannen achter een stand een verkooppraat aan het houden.
Ze droegen een stropdas en een dure pantalon, ze hadden op een tafeltje een schaakbord staan.
De ene man liep naar ons toe en zei dat de derde wereldoorlog op het punt stond uit te breken.
Het was heel belangrijk daar van bewust te zijn op deze gewone dag in het jaar in het gezellige Berlijn.
‘’Wij zijn toeristen hoor en we willen niet met jullie over dit thema hebben’’, verweerde ik mij.
‘’Nee’’ zei die sekteman. ’’Barack obama osama Obama zal de derde wereldoorlog ontketenen. Daar hebben wij informatie over op onze plastic grammofoonplaatjes en op cassetteband’’.
‘’Oh maar zijn jullie enge sekte?’’, vroeg ik aan de mannen.
Geen enkel antwoord.
Het waren geen slechte mensen maar ze droegen wel een tovenaarshoed en ze waren opdringerig.
Nu opeens waren de vele mieren binnen het station veranderd in pissebedden.
En ik voelde mij ook een pissebed. Deze mannen waren heftig zieltjes aan het winnen voor hun sekte de witte bloedcellen. Ja zo heette de sekte.
”Wij zijn geheime sekte en we zijn bloedcellen en we moeten de grote indringer in onze bloedbaan Barack Obama lama Drama Osama Ohana Obama tegen houden, daarvoor zij wij op deze aarde gekomen uit de ufo met een kop thee.
Ze waren actief tussen de verkopers van sinaasappelen,glazen bier en worst en kraaltjesverkopers in een heerlijke stad vol relaxte mensen vierend de altijd durende vrede.
De mannen lieten ons een poster zien met het gezicht van Obama erop glimlachend met achter zijn rug een grote paddenstoel dwz een ontploffende atoomwapen en op zijn stropdas een afbeelding van een schorpioen. Obama had ogen als van een kat die in het donker ziet en er stond geschreven op de poster: Obama drinkt een schoteltje melk als uw huispoes en verder zal hij de wereld in de brand steken met zijn handy of smartphone en alleen de first dog of America zijn Portugese hond, alleen die probeert het nog tegen te houden.
Toen zei ik dat we dan maar veel moeten bidden voor zijn lieve en oplettende hond.
Nou ik was die enge sekte zat en zei dat ze konden ophoepelen. Het bleek een internationaal gezelschap bestaande uit Antarticanen uit Vuurland,Italianen en Duitsers. Ik wilde ons losrukken uit dit bonte gezelschap en vroeg waarom zij truttige toeristen zoals ons niet met rust laten. Ze begonnen als aasvliegen weer op ons af te komen en begonnen weer hetzelfde verhaaltje over Obama en zijn geheime genootschap in Denver en hoe zij Whiskey dronken in een helaas foute sekte.En ze zeiden tegen ons:"En die Obama kan mooi zingen,en hij kan mooi zingen, knoop dat maar in jullie oren!" Ze werden, die sektemannen hoe langer hoe gekker en ze renden ons achterna met hun poster met een hele lelijke Obama erop met achter hem een ontploffende atoombom. Nu we braken het contact met de witte bloedcellensekte en we gingen weer terug naar het hotel waar we een bord kregen met huisgemaakte zuurkool met jeneverbessen en grote peperkorrels. Dat was lekker en voedzaam. We sloegen een kruisje en toen aten we het weltevreden op.
home.nlGeplaatst in de categorie: reizen
Berlijn
124
Geef je reactie op deze inzending: