Dag-na-vandaagstraat
Hekjes bestaan er in allerlei soorten, maten, kleuren en materiaal. Hierover uit te weiden is geenszins van waarde, daar allerminst duidelijk is of dit alles relevant is voor mijn verhaal. Importantie lijkt irreëel, maar het tegendeel bleek recent waar. Alles dat niet belangrijk lijkt, zal ik vooralsnog negeren, want het draait om de kern en de hoofdzaak is 'geen idee'.
Situatieschets: als postbode, officieel postbezorger, maar in de volksmond dus postbode, zoals mensen zeggen, kom ik daar waar de bundels mij brengen. Overal waar mensen wonen, komt post en waar post is geadresseerd, kom ik om deze te bezorgen. Zo ook afgelopen zaterdag in de Dag-na-vandaagstraat. Al zo'n zeven jaar kom ik hier. Doe ik vanuit mijn professie deze straat aan. Een gewone straat, waarschijnlijk net als die van u en mij. Geen laan, plein of allee. Ook geen steeg, maar een straat met paadjes naar de voordeur waarin een brievenbus aanwezig is of waarbij deze zich links of rechts van de entree bevindt.
Keurige (voor)tuinen in gevarieerde aanleg; als lezer kunt u zich hier van alles bij voorstellen, maar toch is enige verdieping gewenst i.v.m. de duiding van dit op waarheid berustend verhaal. Enkele voortuinen zijn met smeedijzeren hekken afgezet en binnen deze omheining liggen mooie stenen of tegels die keurig zijn gelegd en daarnaast van potten, bakken en ornamenten voorzien...!
Op de hiervoor aangehaalde dag, het was lekker weer, een auto werd gewassen en een tuintje geschoffeld met bovendien vliegtuigjes en vliegtuigen in de lucht, deed ik mijn werk met veel plezier. Vulde een brievenbus, liep over de geplaveide vierkante meters, stapte over een eerder beschreven smeedijzeren hekje en vulde de volgende bus. 'k Liep door om vervolgens vanuit de deur van één van de vorige brievenbussen de wind van voren te krijgen; 'k kreeg zo gezegd de volle laag: wat mij wel niet bezielde, wel dus, al zeven jaar, om voor het door luxaflex geblindeerde raam te lopen om daarna over de horde, het smeedijzeren hekje dus, te stappen...! Weet hij eindelijk wie altijd keurig zijn post op de mat bezorgt, gaat hij zeuren en zemelen over het feit dat ik, als altijd redelijk atletisch, over het eerder aangehaalde smeedijzeren hekje stap.
Jammer dat er altijd mensen zullen zijn die andere mensen niet kunnen of willen begrijpen op onze inmiddels redelijk gecompliceerde wereld vol vaak misverstanden en onbegrip...!
hotmail.comGeplaatst in de categorie: werk
Heet
128
Geef je reactie op deze inzending: