Het begin - De tienerheksjaren van Liselore (2)

Nu Liselore een tienerheks was, ging ze er vaak op uit met Spetter en Hoorntje. Ze zwommen en vlogen in en over Mosarivier en door en over de bossen. Als haar broer Berald meeging met zijn dolfijn en eenhoorn, dan hadden ze samen veel plezier.

In het jaar na Liselores tiende verjaardag werd Berald twaalf jaar, en mocht hij naar de Tovenaarschool. Liselore merkte dat Berald een beetje raar deed nadat hij naar die school was gegaan. Hij maakte opmerkingen over het uiterlijk van de heksmeisjes uit zijn klas. Toen Liselore elf jaar geworden was, maakte hij die opmerkingen ook over haar. Ze begon al een beetje borstjes te krijgen. Dat zag je soms als haar bovengewaad even wat strakker om haar lijfje zat. "Spitsbergen in zicht", vond Berald dan leuk om te zeggen. Liselore werd dan rood in haar gezicht en keek haar broertovenaar boos aan. "Niet leuk!", zei ze dan. Maar hij vond het zelf blijkbaar grappig en lachte luid. Hij sloeg zich zelfs op zijn knieën van de pret. Het ergste was als zijn vriendtovenaar Fedan erbij was. Fedan had donkere haren met blauwe ogen en een lange scheve neus. Liselore voelde een beetje kriebels in haar buik als ze hem zag. Fedan lachte graag mee met het grapje van Berald. Dan werd Liselore nog roder, zo rood als een pioen. Ze had al snel door dat tovenaars boven de twaalf jaar echt onuitstaanbaar waren.

Een paar maanden voordat Liselore zelf twaalf jaar werd, zat ze aan het zonverlichte meer in het bos, met Hoorntje naast haar en Spetter die saltobuitelingen maakte boven het water. Opeens verscheen er een fee. Vanaf de tijd dat toverhekskinderen een eenhoorn hadden, konden ze ook de feeën en dwergen in het bos zien. Die konden ze raadplegen als ze vragen hadden. Vooral in de tienerleeftijd werd daar veel gebruik van gemaakt. Ook op latere leeftijd kon men de dwergen en feeën raadplegen over relaties, werk, en de zin van het toverheksleven. Soms kwamen ze naar je toe als ze een boodschap voor je hadden. De fee had een boodschap voor Liselore. "Hallo Liselore, ik ben de maanfee, en ik kom jouw maanstonden brengen." Liselore wist niet zeker of ze daar blij mee moest zijn. "Je wordt nu een heksvrouw, Liselore", zei de maanfee. Ze gaf Liselore een kleine maan met allemaal kleine sterretjes. Liselore pakte haar maan en hing het met de sterretjes, die een sterrenketting vormden, om haar nek. De maan viel aan de sterrenketting laag naar beneden, tussen haar borsten door, op haar buik. "Vannacht is je eerste donkere maan, Liselore", zei de maanfee. Vraag Nana wat je doen moet, en als je dan nog vragen hebt, roep je mij hier in het bos."

Op weg naar huis kwam Liselore twee tienertovenaars tegen. Die kenden blijkbaar het grapje van Berald en vonden het leuk haar daarmee te plagen. Oef, dat hadden ze beter niet kunnen doen! Liselore was helemaal niet in de stemming om te worden geplaagd. "Ophouden jullie!", riep ze boos. Eén van de twee tienertovenaars trok zich daar niets van aan en kwam dichterbij. Hij stak zijn hand uit, drukte met een vinger in een van haar borsten, en keek haar lachend aan. Liselore werd woest! Ze gaf de tovenaarsjongen een flinke klap in zijn gezicht. Daar schrok hij van! Hij werd toen ook boos en duwde haar. Ze duwde terug. Het volgende moment lagen ze vechtend op het mos in het bos! Oei, zij was sterker dan de tovenaarsjongen dacht. Ze hield hem tegen de grond gedrukt en hij kon niet meer bewegen. "Genade", zei hij, en toen liet ze hem los. Hij maakte zich daarna snel uit de voeten, en zijn vriendje rende hard mee.

"Wat heb jij gedaan?", vroeg Nana, toen Liselore thuiskwam en ze de moskleuren op haar jurk zag. "Gevochten", zei Liselore. "Maar kind toch", zei Nana, en keek Herald geschrokken aan. "Liselore", zei Herald, "heksen horen niet te vechten." Ook dat nog. Alsof ze al niet sjagrijnig genoeg was, kreeg ze nu ook nog een standje! "Hij begon, papa!", zei ze fel. Herald keek zijn dochterheks onderzoekend aan. Zo kende hij haar helemaal niet. "Toch wil ik niet dat je vecht, meisje, er zijn andere manieren om ruzies op te lossen." Boos liep Liselore naar de badkamer en sloeg de deur hard dicht. Een paar minuten later kwam ze terug, maar bleef in de deuropening staan. Ze zag een beetje witjes en fluisterde: "Mama, kun je even komen..." Nana liep met haar dochter naar de badkamer. Ze bleven samen wel zeker een half uur daar. Liselore had een boel vragen, want haar maanstonde had de nacht van donkere maan niet afgewacht. Nana legde haar uit wat te doen. En ook Nana zei dat Liselore nu een heksvrouw geworden was.

Herald keek vragend op toen Nana en Liselore de huiskamer inliepen. "De maanfee heeft Liselore vandaag bezocht", zei Nana. "Dat verklaart een hoop", zei Herald. "Dus mijn kleine heksmeisje wordt een heksvrouw." En hij glimlachte warm naar zijn dochter. Nana ging naar de keuken. Liselore keek haar vader een beetje verlegen aan. Ze liep naar hem toe en ging naast zijn stoel staan. "Papa?" "Ja, Liselore?" "Papa, mag ik op de andere dagen van de maan jouw heksmeisje blijven?" Herald sloeg zijn arm om zijn dochter. "Liselore, jij mag op alle dagen van de maan mijn heksmeisje zijn." De heksvrouw in wording zuchtte diep en opgelucht. Want ze vond het maar lastig om een heksvrouw te worden. Maar papa's heksmeisje zijn, dat wist ze hoe dat moest. Nana kwam de kamer binnen met een vers gebakken appeltaart, met bessen en noten versierd. Oh, wat had Liselore zin in die taart! Ze kreeg een extra groot stuk. Nou, als ze vanaf nu iedere maand een extra groot stuk appeltaart kreeg, dan was heksvrouw worden misschien zo gek nog niet!

~ wordt vervolgd ~

... De illustraties bij de verhalen van Liselore zijn van de getalenteerde kunstenares Josephine Wall, zie link. ...

Biografie van deze schrijver

heksen tovenaars tie tovenaars tieners

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 4 stemmen 278