Verhalen

Toen was geluk....heel gewoon?

Weet je nog die tijd van vroeger, er was een liedje wat speelde en weet je: die tijd van vroeger we hielden van elkander, vanzelf, maar we haatten soms ook, net zo goed. Die tijd van vroeger, toen alles nog beleefd moest worden, toen alles nog geregeld moest worden, toen je leven nog inhoud moest krijgen, toen....die tijd van vroeger was in feite de leerschool voor de rest van je leven. Je blijft leren, tot magere Hein je komt halen.

En natuurlijk hopen we allemaal dat het heel lang duurt voor die gast in je kamertje staat, maar we weten ook allemaal dat we daarover niks te zeggen hebben. Misschien maar goed ook, want als we allemaal zouden willen blijven leven, zou het wel erg overvol worden op de aardbol, misschien kantelt hij dan alsnog wel?

Die tijd van vroeger, waarin we leerden, waarin we opsloegen (nee niet op een harde schijf want die moest nog worden uitgevonden) waarin we leerden van respect, van normen die erin geramd werden, van waarden die we nu nog hebben, merken we tegelijk dat het zo vanzelfsprekend niet is dat die tijd van vroeger benoembaar is, want het is moeilijk uit te leggen, hoe moet ik het nou zeggen: want nou, nou nou....

Normen en waarden waren gewoon en het lijkt wel alsof men tegenwoordig niet meer weet wat gewoon is, want ik kom de normen en waarden nog maar mondjesmaat tegen en ben dan nog subtiel in mijn uitlatingen. En al komt er op het nieuws, dat we er dit en volgend jaar op vooruit gaan qua koopkracht, ik ben van mening dat we beter om kunnen laten roepen: 't is moeilijk uit te leggen, hoe moet ik dat nou zeggen, aan jou, daarmee bedoelend al die mensen die in de opvoeding niet de normen en waarden hebben begrepen.

Nou nou...

Schrijver: An Terlouw, 11 augustus 2015