Verhalen

De Oerknal

‘Wat vinden jullie nou eigenlijk van de theorie van de oerknal?’
Deze vraag stelt de dominee aan de catechisanten, met name aan die ene, die nogal de indruk wekt dat hij erg kritisch tegenover de hele catechisatie staat. De jongeman durfde het gebeuren soms te benoemen als een vorm van intimidatie en indoctrinatie.

‘Ach wat zal ik er over zeggen’, zei de kritische ‘leerling’, ‘ik vind het een te vage en te gemakkelijke theorie. Veel te veel aannames en veronderstellingen waarvan geen echt duidelijk bewijs is, lijkt me’.
De dominee glunderde in z’n vuistje: er is nog hoop, hij denkt toch wel goed over de dingen na.

‘Maar het zou ook kunnen, dat er inderdaad destijds een enorme soort van splinter(ontstaans)bom ontplofte’, meende de ‘leerling’, ‘en dat al de ontelbare splinters en andere fragmenten ons heelal en onze aarde en al wat daar op rondhuppelt hebben gevormd. Dat betekent dat wij alle splinters bij elkaar samen weer die bom vormen. Met andere woorden wij zijn met z’n allen één en God. Als je dat er zo bij vertelt en bekijkt, vind ik die theorie eigenlijk nog helemaal niet zo gek’.

De dominee zweeg wijselijk en begreep dat hij hier met iemand had te maken die zelf kon nadenken. Hij de herder zou dit schaap waarschijnlijk moeilijk bij de kudde kunnen houden.