De ring
Tien jaar was ze en ze zit duidelijk op haar praatstoel, ik laat haar en sla het verhaal in mijn achterhoofd op. Een triest verhaal, dat me bezighoudt! Tien jaar was ze, richting de elf jaren en deed klusjes voor de buren als dat zo nodig was. Ze kreeg er een compliment voor en dat was het! Een brede glimlach, soms een lolly als betaling zeg maar. Ach wat deed je in jaren zestig- vijfenzestig!? Weinig toch?
Dus kinderen hielpen en als dat in huis niet nodig was, werd je als kind “ingezet” om bijvoorbeeld boodschappen te doen voor de buren, zo ook zij. Mij klinkt het niet vreemd in de oren, immers deden alle kinderen dat, toch?
Ook zij deed voor diverse gezinnen boodschappen, met lamme armen tot gevolg als het om grote gezinnen ging en zo zat er een gezin bij, dat vroeg als ze er een gulden kreeg voor de zware tassen, wat doe je nou eigenlijk met het verdiende geld? Ehhh, nou dat geef ik aan mamma, want die wil dat hebben!
Boink, een bekentenis die haar rode wangen geeft en mij een nare smaak in mijn mond. Dit gebeurde natuurlijk overal! Niet vreemd want het waren bittere tijden, bij de meeste mensen dan. Maar dan zegt ze: de week erop moest ik weer boodschappen doen, precies bij de dame van de gulden, want niet iedereen was zo gul natuurlijk, soms kreeg je een kwartje, soms gewoon een snoepje maar die vrouw van de gulden, die zei: je krijgt niks!
Ze keek met verbaasde blik omhoog, denkend dat ze iets verkeerd gedaan had, maar niets was minder waar, de vrouw zei: lieve meid, jij sjouwt je een ongeluk en ik vind dat het geld jou toekomt, dus ik spaar het hier voor je en als er genoeg inzit kun je er wat leuks voor kopen!
Ze vond het prima, maar haar moeder werd boos en zei: dan ga je er geen boodschappen meer voor doen, zijn ze nou helemaal gek? Vanaf toen deed ze de boodschappen stiekem en hield dat lang vol, ze glimlachte toen ze terugdacht aan de reactie die volgde op de betaling na een krap jaar!
De boodschappen waren gedaan en ze moest gaan zitten, kreeg een zakje in haar handen en de opdracht: maak maar open en kijk of je het mooi vindt! Ze opende het zakje en zag een allerliefste gouden ringetje liggen met een prachtige groene steen! Het schitterende haar tegemoet en ze deed hem meteen om, het enige sieraad dat ze op dat moment bezat!
Trots keek ze naar haar hand, keek op en zei: is die echt voor mij? Meisje, je hebt er voor gespaard was het antwoord, je hebt ervoor gewerkt ook dus dit is je betaling! Ze was zo blij, dat ze in eerste instantie naar huis wilde rennen, na de gulle geefster te hebben bedankt, maar dacht: oei, ik mocht er geen boodschappen meer voor doen, wat nu?
Goede raad was duur, maar ze besloot toch gewoon met de ring om naar huis te gaan, het viel natuurlijk meteen op, zei ze, met een grijns naar me kijkend, tja, ik had niet geluisterd en stiekem toch de boodschappen voor de “gulden” buurvrouw te doen. De eerste woorden van de moeder waren: hoe kom jij aan die ring? Nou die heb ik van de buurvrouw, omdat ik gewoon de boodschappen ben blijven doen en ze vond dat ik daar zelf iets voor verdiende, vind je het mooi mamma?
Mamma zei niks, haar ogen spraken boekdelen en moeder zweeg de hele avond! Teleurgesteld ging ze naar bed, om de volgende ochtend wakker te worden, zonder ring aan haar vinger, die was zoek, kwijt, de hele slaapkamer werd omgekeerd maar de ring was en bleef zoek! De week erop zei ze, ik ga boodschappen doen voor de buurvrouw, maar ik zeg nu al dat ik het voor niks doe, want of ik nou geld krijg, of iets anders, het verdwijnt, net als mijn mooie ring!
Haar moeder antwoordde niet, draaide haar hoofd om en nam een slok van de rode wijn die voor haar stond!
casema.nlGeplaatst in de categorie: werk
De ring
108
Geef je reactie op deze inzending: