Verhalen

De Elite soap. Deel weet ik veel!

Nou is mijn humeur al aardig beneden peil, want niet alleen ben ik hopeloos verkouden geworden, hoest me een ongeluk, loopt mijn neus een eigen leven te leiden maar zit ik al vanaf vrijdag te wachten op een telefoontje dat maar niet komt! Ze zeiden ook wel: ik ben strontverkouden, maar goed begrepen heb ik die uitdrukking nooit, want het enige wat lastig is: een eventuele niesbui zorgt ervoor dat ik rap naar het toilet moet lopen, dat dan weer wel, maar dat heeft niets met de grote boodschap te maken!

Ik wacht mijn ziel in lijdzaamheid, nee ik ben niet bekeerd of zo, niks hoor, maar ik wacht dus, tot de dealer van de gemeente-cabrio zich eindelijk tot een telefoontje kan brengen! De zon staat hoog aan de hemel, ik zit thuis, net als het (bijna) weekend! Ben eelt aan het kweken op mijn achterwerk want ik kan niks! Zit noodgedwongen thuis omdat de scoot het onder mijn achterwerk besluit alleen om in zijn achteruit te rijden!

Zijn er ergere dingen? Ja natuurlijk wel, ik weet best dat er veel miserabele dingen gebeuren, maar voor mij is dit nu toch wel de hoofdmoot! In het begin hadden we hier te maken met een andere dealer, maar die liet zoveel steken vallen dat er van een gebreide trui geen draadje overbleef, de gemeente sprong erin, met als resultaat dat we nu Jens hebben.

In het begin kon het niet stuk, tja men moest zich waarmaken natuurlijk, dat snap ook ik nog wel, maar mijn scoot-drama begint heuse terroristische trekjes te vertonen en daar ben ik niet gelukkig mee, ehhh, te subtiel An, daar ben ik niet blij mee: dat kan beter An, oké, ik word hier harstikke moedeloos en pisnijdig van! Zo goed? Ik kijk jaloers naar buiten, allemaal scootrijders, in het zonnetje en ik zit te wachten op een belletje! Potverdorie!

Schrijver: An Terlouw, 5 augustus 2019