EEN FRIES

Hij kwam ze tegen op het bospad. Een beetje een triest stel. Man en paard – stapvoets. De man met een beetje een ochtendhumeurige blik op z’n gezicht en een paard dat het enigszins 'chagrijnige' leek te hebben overgenomen. Typisch zo’n ruiter, die je eigenlijk helemaal geen ruiter mag noemen. Zo’n man die enkel paarden heeft, omdat dat in zijn kennissenkring zo hoort, om er echt bij te mogen horen. Dus, ja dan moet je toch af en toe het rijden wel wat onderhouden, om mee te kunnen doen.

De wandelaar bedacht zich niet, dat stel ga ik es even flink ‘opvrolijken’.

‘Goedemorgen meneer, wat een prachtig paard heeft u daar toch. Is het een echte Fries?’
De man maande z’n paard tot stilstaan. ‘Ach man, nee, het is gewoon een zwart paard en niet meer de allerjongste.’
‘O, ik vond het wel een beetje op zo’n Fries lijken.’
‘Meneer, niet alle zwarte paarden zijn Friezen.’
‘Dat weet ik ook wel, maar ondanks dat …… blijven het toch heerlijke dieren.’
‘Hoe kunt u dat nu weten. U lijkt me nou net niet een paardenbezitter en uit uw opmerking maak ik op dat u ze helemaal niet goed kent.’
‘Maar toch zijn het mooie, fijne en lekkere dieren.’
‘Nou, meneer, laat mij u dan vertellen, dat er soms krengen bijzitten.’
‘Kan wezen, ik geloof ‘t, maar ik blijf het schitterende en heerlijke dieren vinden.
‘Wat weet u nou van paarden! U bent overduidelijk geen kenner, dus wat is er dan heerlijk aan? Leg me dat nu dan eens uit.’
‘Oké, omdat u zo aandringt. Weet u wat het heerlijke aan een paard is? Nee, dus. Nou laat mij u dat dan maar vertellen; volgens mij is dat de worst.’
‘Ach jij grote slappe Lul!’
‘Nee, meneer niet z’n lul, de worst, van de paardenslager. U kent hem vast wel J. van der Ven hier uit het naburige dorp – echt waar heerlijk.’

fries paard chagrijn worst heerlijk dieren

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 93