M’n neus achterna....!

Na een week om de betere redenen thuis gezeten te hebben, gisteravond het weerbericht te hebben beluisterd, zei ik: morgen ga ik naar buiten! Kijk, de hechtingen zitten er nog in maar met één hand kun je in mijn geval prima sturen als je het rustig aan doet en dat doe ik dus wel...man blij want die was grotendeels solidair met me...en zo togen we buitenwaarts, niet te verwarren met buitengaats want dat is van een heel andere orde natuurlijk.

Lekker wat winkels struinen, jawel op de gepaste afstand, want zo hoort- en doen we dat! Sterker nog, als we bij Appie zijn, haalt hij de dingen aan de ene kant van de winkel en ik de ander kant, ook dat hoort zo. Ik weet dat er maar één persoon naar binnen mag maar in ons geval is dat geen optie, dus beiden rijden door de winkel, alwaar de bakker een slee brood laat vallen, ach het is vloerbrood: wat maakt het uit? Wat later zien we dat hij het toch weer in de manden deponeert! Tja, niks verspillen is het motto en dus doet ook Appie dat niet, tenslotte kun je er van de vloer eten en nu dubbel dus!

Eenmaal buiten hoor ik m’n naam roepen en staat er een vriendin die op me af wil vliegen, het is tenslotte even geleden dat we elkaar zagen, appen en zo, dat doen we wel maar zien is nou eenmaal in deze tijd een heel ander verhaal en ik roep: nee: niet doen! Ze schrikt zich lam en blijft staan, dan zeg ik, meis er zitten talloze hechtingen in mijn bovenkant dus vlieg me alsjeblieft niet om m’n nek, die omhelzing houden we tegoed!
Ik zie aan het bedremmelde gezicht dat het ook voor haar een tegenvaller is en zeg, kijk eens lieverd, kom aan mijn andere kant, dan doen we een voorzichtige knuffel! Een dankbaar gezichtje blikt omhoog. Ze duwt haar gezichtje in mijn nek en natuurlijk volgen de vragen hoe het is...

Nou niet zo goed want en dan volgt het verschrikkelijke relaas van een 79-jarige man die zich het leven heeft benomen, oh jemig wie verwacht zoiets nou! Je vraagt hoe het is, maar bent nooit bedacht op zulke afgrijselijke berichten. We luisteren, leven mee en je kunt in deze niet veel anders dan zeggen: sterkte meis, heel veel sterkte...en in gedachten ben ik bij die wanhoopsdaad, de man die de dood zocht uit pure wanhoop een dementerende vrouw achterlatend. Er zijn veel mensen met depressies, veel mensen die in de knoop zitten, veel mensen die géén of te laat hulp krijgen maar dat is meestal een paar straten verder, deze man was chagrijnig maar niet wanhopig, tenminste dat liet ie niet merken...

Het ritje krijgt een wrang smaakje, want: ik ging een frisse neus halen, ging m’n neus achterna maar de rest van de dag blijf ik wel thuis want al teveel van deze nare berichten zouden je haast op de rem zetten wat “een frisse neus halen” betreft.

Schrijver: An Terlouw, 27 augustus 2020

An.terlouwcasema.nl

Frisse neus wanhoop vriendschap

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 44