Verhalen

WELKOM

De boer die het land aan de westkant van onze woning in z’n bezit heeft, heeft ook het perceel weiland ten noorden van onze woning gekocht.
Te kort geleden om het leven er al in dood te hebben kunnen spuiten en ook daar een biljartlaken met armoedig groen snelgroeiend grasland van te maken. Het staat nu nog vol met bloemen en hoog wuivend gras.

Al enkele dagen komen reeën zich er te goed doen, zich onbespied wanend in het hoge gras. Zelfs zag ik er gisteren weer enkele hazen in rondhuppelen. De buizerd zweeft er boven door het luchtruim, op zoek naar iets van z’n gading, en wordt zo af en toe het leven zuur gemaakt door pesterige kraaien.

Het weer is nog te onstabiel blijkbaar om het gras te maaien en dus mag het nog even groeien en een schuilplaats bieden voor hazen en reeën. Het mag nog even ongerept zijn. Maar voor hoe lang?

De dieren en het gras, ik ken in dezen enigszins hun verhaal. Kennen zij misschien ook dat van mij? Het klinkt onwaarschijnlijk en zweverig. Maar toch … .

Laten ze zich daarom even nadrukkelijk zien en wuift daarom het hoge gras op niet aanwezige wind?

Als een hernieuwd fraai welkom of een aanstaand afscheid?