De digitale snelweg

En zo komt er in de mailbox een berichtje: logisch natuurlijk want daar is die digitale box voor, dat: vanwege een aanstaande afspraak in het ziekenhuis ik ‘even middels digid moet inloggen’ om wat vragen te beantwoorden?

Nou heb ik daar een bloedhekel aan, om via dat digid gebeuren sowieso een weg te banen in dat hele ziekenhuis gebeuren en dus: laat ik dat bericht voor wat het is, want: ik heb dus helemaal geen afspraak staan en ga er gemakshalve vanuit dat de computer daar ook lichtelijk van het padje is. Nietwaar?

Dan komt er twee dagen later een herinnering dat: ik de vragenlijst niet heb ingevuld en denk: ze zijn daar echt de weg kwijt?
Dan staat er bij dat digitale bericht dat: ik ook even kan bellen en besluit dat toch maar even te doen, want stel dat er sprake is van een date en ik kom niet opdagen, tja dan mag ik de rekening wel lappen natuurlijk. Echter op dat moment ga ik er nog steeds vanuit dat het om een persoonsverwisseling gaat.

De dame in kwestie zegt: ik kan niet voor u inloggen, dus weet niet waar u de afspraak heeft, ja dat is lekker, ik dus ook niet?
Ga op de gok maar een poli bellen en blijk een goede gok gemaakt te hebben want: morgen om half negen word ik verwacht?

Ik zeg: nou weet ik dus nergens van? Heeft u een sms gehad, nou nee dus? Ook geen post? Maar u kunt toch inloggen met digid zegt ze en ik antwoord, nee dus want dat gaat me niet zo goed af, dus ik waag me er niet aan!

Weet je, ik begrijp best dat men papier wil besparen, al die bomen die moeten gekapt, al die groene reuzen die om moeten maar, als dit nou inhoudt dat mensen die geen 20, 30, 40 of 50 meer zijn, die mensen behoren toch in elk geval de keuze te mogen hebben?

Die keuze had ik tot afgelopen maand en omdat nu alles digitaal is betekent dat: dat ik voor elke mail een telefoontje moet plegen om zeker te weten dat het wel of niet goed is? En zo ga ik morgenvroeg maar op pad, omdat het ene ziekenhuis naar het andere ziekenhuis een brief stuurde met de boodschap: dat ik “onder controle moest blijven” en dàt had ik eigenlijk toch wel graag zelf geweten!

Oh ja, ik weet, digid, misschien toch maar met een kind aan die poespas gaan zitten want dit is alleen maar zwaar vervelend.