HARSEN

Komt er tegen de avond een zuster de zaal opgelopen en zegt: ‘Ik kom een nieuw infuus bij u aanleggen – in de arm, die in uw hals halen we er uit, die is een beetje rood geworden en ze zijn bang voor een eventuele infectie. Dat moeten we niet hebben zo vlak voordat u naar huis gaat. Ze knippen de punt van dat infuus af en sturen dat op voor onderzoek.’
‘O zo, nou ja, dan moet dat maar hè.’
‘Ja ’t is even niet anders.’
‘U haalt die uit de hals er ook uit?’
‘Nee, daartoe ben ik niet bevoegd.’

Verdorie, denk ik, zit ik, met een beetje pech, het hele weekend nog met twee infusen opgescheept – nou ja het kan blijkbaar niet anders.
Na nog eens een uur komt ze met broeder W. het halsinfuus verwijderen.
Als dat net als toen bij het aanleggen ook zo’n klus is, wordt dat nog wat. Gelukkig valt dat allemaal mee, het idee is vaak enger dan het lijkt.
W. gaat aan de slag, niet echt zachtzinnig – waar hij gezien mijn lichte baardgroei, ook weinig aan kan doen. Ondertussen kijkt zij de andere kant op.

‘Wat nou zuster hebben ze u, bij uw aanstelling niet gevraagd of u tegen bloed kunt?’ vraag ik maar quasi onnozel.’
‘Nee,’ zegt ze,’ dat is het niet, maar het verwijderen van die pleister, die aan uw baardharen vastgeplakt zit – het idee alleen al, vreselijk.’
‘Hoe bedoelt u?’
‘Nou, dat doet zo zeer.’
‘Ja, ze hadden mij dat toen ook wel mogen vertellen, dan had ik me zo glad als een eikel geschoren. Maar hoe zit dit dan bij u?’

‘Ach jaren geleden was ik gewoon mijn benen te harsen, je wilde er toen nog op je best uitzien .’
‘O dus u bent ook al even onder de pannen.’
‘Inderdaad, alweer elf jaar, dus harsen is er voor mij al lang niet meer bij – moet er niet aan denken. Ziet u vandaar dat het verwijderen van die pleister bij mij traumatische herinneringen oproept.’

Ach is het niet mooi toch, even zo’n kijkje in het gedrag van de huidige jeugd. Ook tegenwoordig zijn de ontwikkelingen in een huwelijk vaak nog zoals ze altijd zijn geweest. Het huwelijksbootje geraakt langzamerhand van wilde onstuimige wateren in een grote vijver met stilstaand water, eventueel met wat zwanen en van die prachtige waterlelies erin drijvend, wat ook zijn charmes heeft, maar vaak toch niet is waarop je als je jong bent hoopt.

Het is nu eenmaal zo, hoe bijzonder zusters ook zijn, ze blijven toch vaak gewone menselijke trekjes houden.
Gelukkig maar.

zuster harsen baard pleister huwelijk zwanen waterlelies

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 101