Verhalen

Het gaat te gemakkelijk

Zullen we nog even…en we gaan even luchten, de buien zijn elders gevallen blijkbaar en het zonnetje lokt vriendelijk genoeg om even een frisse neus te halen, gelijk maar even naar de winkel die op de kleintjes let ( alhoewel in dit geval dus even niet) en we struinen door de zaak, mijn oog valt, ( niet letterlijk hoor ) op twee knapen die links - en rechts kijkend artikelen in hun jas en tas stoppen…

Ik pak wat ik nodig heb en ga in de rij staan bij de kassa, af en toe omkijkend of ze “ al klaar zijn met vullen” en dan bedoel ik geen vakken vullen maar in dit geval vakken leeghalen. Als ik mijn pasjes ( bonus natuurlijk ) en betaalpas gebruik buig ik me over naar de meest bekende kassa dame van de winkel, heb mijn mondkapje voor en zeg: er staan er twee zakken en hun tas te vullen, ze schrikt op, pakt de telefoon en zegt: hoe zien ze eruit? Een goed signalement geef ik door en zeg: ik wacht niet maar je weet me te vinden hè.

Het is zo makkelijk te doen of je niks ziet en als ze nou brood hadden gehad, was er niks te melden geweest, maar nu gingen de duurste artikelen de zakken en tassen in en dat haat ik dus. Ik hoop innig dat ze gepakt zijn!

... Op de kleintjes letten maar dan letterlijk ...

Schrijver: An Terlouw, 11 oktober 2021