Het pakket
Ach weet je, er wordt wel vaker gebeld en weet je, soms probeert de postbode dan een pakje te slijten voor de buren en weet je, dat pakken we gewoonlijk (tenzij het niet zo’n leuke buur is) aan ook en weet je, we dachten dat dit dus ook zo’n actie was. Want: er werd gebeld, meneer T doet open en staat in de deuropening…als hij een pakket aanneemt, de tussendeur opent is de eerste vraag die hij stelt: heb jij een kerstpakket besteld?
Nou niks hoor en de tijden dat er kerstpakketten kwamen zijn dus echt voltooid verleden tijd immers: van een kerstpakket middels een pensioen is nog nooit gehoord en dus: komt er in huize T geen pakket meer! Is dat erg, welnee hoor want de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het grootste deel van die pakketten naar de personen ging die het wel gebruikten…is niks mis mee natuurlijk maar nu terug naar gisteren.
Manlief zegt: ik heb geen idee, tja hij heeft de bril niet op en ik kijk aan de zijkant, alwaar onze beide namen staan, ik zeg: joh het is voor ons? Stomverbaasd kijkt ie me aan, we zien er geen afzender op staan dus gaat hij aan de slag om het open te maken.
Wanneer de inhoud zichtbaar wordt, zeg ik: oh, ohhh, ohhhhhh er zitten twee geweldige pakketten in met spullen voor je velletje zeg maar, nee geen allesreiniger of jif maar van die zalige producten van rituals, die iedereen zo zoetjesaan wel kent? Je koopt het niet zo snel voor jezelf, eh, ik tenminste niet dan, maar dat maakt niets uit natuurlijk. Op zoek naar een afzender zie ik een kaart met erop: prettige feestdagen, maar geen naam. Wat vreemd?
Het maakt het pakket niet minder gaaf, mooi geweldig en fantastisch natuurlijk maar als iemand onze namen op de doos laat zetten, wil je op zijn minst weten wie je bedanken moet, toch? Ik struin door de doos heen en er dwarrelt een wit velletje omlaag, een dubbelgevouwen velletje dat precies de vorm heeft van de kaart, dus het is eruit gevallen blijkbaar?
Als ik het opensla staat er: altijd voor anderen, maar dit is voor jullie…. Met eronder de afzender… nog in staat van perplex zijn schieten de tranen in m’n ogen, zoveel attentie, zoveel liefheid zoveel…. Ik loop naar de telefoon terwijl meneer T aan de spullen snuffelt en zegt: dat ruikt lekker… Dan wordt de telefoon opgenomen en ik zeg: wat heb je nou gedaan, wat lief, wat ontzettend lief en ga spontaan verder met huilen, niet omdat ik het niet mooi en geweldig vind maar omdat de emoties zo hoog zitten…. Dan na het gesprek stuur ik een appje naar dochterlief die de actie heeft ondernomen, op verzoek van haar paps.
Echt het is een wel zo onverwacht gebeuren dat we samen hier twee dagen hebben genoten van alleen al het idee, dat iemand zo iets ontzettend liefs regelt. De dozen staan onder de boom te pronken, een ieder die binnenkomt is er weg van, net als wij natuurlijk. Het maakt een week, speciaal het maakt een dag een beetje lichter en het maakt ons dankbaar te weten dat liefde een gewone zaak is, zeker bij familie….
Dank je Dirk en Wendy.
casema.nlGeplaatst in de categorie: kerstmis
onverwachte
97
Geef je reactie op deze inzending: