Een Zalige Kerst

‘Hoi buurman, een beetje zin in de kerstdagen?’
‘Nou om heel eerlijk te wezen, nee.’
‘Nou buurman, dat klinkt en beetje verbitterd. Je houdt niet zo van die gezellige dagen. Lekker eten met z’n allen? Een borreltje erbij en eventueel wat spelletjes doen?’

‘Nou weet je, daar ligt het probleem. Die gezelligheid – het doen alsof je het leuk hebt. Het kost mij zoveel moeite. M’n zwager, die dan altijd maar weer zeurt over die geweldige baan die hij heeft en dat hij een vet salaris incasseert. Altijd verschijnt hij in een driedelig kostuum. Hij doet voorkomen alsof hij de directeur is van het bedrijf waar hij werkt, terwijl hij ook maar gewoon één van de vele kantoormensen is. Niks bijzonders. Maar ja, weet je, vrouwen hebben nu eenmaal een zwak voor mannen die zich erg zelfverzekerd voordoen en zich in strakke pakken steken. M’n schoonouders aanbidden hem bijna en mijn zus al helemaal. Terwijl ik weet dat vele mannen in die gladde pakkensector, veel aanrotzooien met het vrouwelijke personeel, die er veelal in mee moeten gaan, om hun baan niet te verliezen.’

‘Weet je buurman, ik ben het helemaal met je eens. Die gezelligheid die volgens AH, Jumbo, Lidl en al dat soort bedrijven via de reclame wordt gesuggereerd; die bestaat niet – allemaal grote onzin. Natuurlijk zullen er families zijn waar het echt wel zo gaat, maar geloof me dat zullen er weinig zijn.’
‘En weet je, het grote probleem is, dat ze dit jaar allemaal bij ons langskomen. Mijn vrouw moet meerdere dagen met de voorbereidingen bezig en dat ze op de dag zelf kok en bediende is en ik me met de gasten moet onderhouden en op mijn vier kinderen moet letten en ook nog eens op de drie van hun, die het iedere keer als ze bij ons zijn lukt, iets te slopen. Dan een staande lamp, dan weer een fruitschaal of vaas. Ach zegt mijn zus dan – die kinderen moeten zich creatief kunnen uitleven – goed voor hun ontwikkeling.

‘Nou, zeg jij daar dan niets van?’
Ach buurman, het is en blijft kerst en ik hou dan het vredige beeld van het onschuldige kindeke Jezus in die armzalige kribbe maar voor ogen en die arme Maria en Jozef, die nog heel veel met elkaar te bespreken hebben.’
‘Razend knap van jou.’

‘Wat ook nog meespeelt is, dat van mijn kinderen er eentje eind november jarig is en twee van de resterende drie begin december. Dus je ziet elkaar dan in korte tijd al meerdere keren op hun verjaardagen.
En weet je dit jaar valt kerst ook nog eens uitgerekend in het weekend. Heb je eindelijk een paar dagen vrij , moet je aan die ergerlijke poppenkast meedoen. Het is zo’n kunstmatig RTL 4, SBS 6, of weet ik hoe al die commerciële zenders heten, sfeertje.
Leuk doen en het niet echt hebben. Ik haat het.’

‘Weet je, ik heb dit jaar geluk, mijn schoonouders en ouders waren zo verstandig om in verband met de Corona perikelen, de gezamenlijk kerstviering maar over te slaan. Zelfs de kerstavondmis mijden ze.’

‘Verdorie buurman, daar zeg je me wat – Corona en met zeven kinderen is voor m’n schoonouders, echt bloedlink.
Die voetballer/filosoof had gelijk, aan ieder nadeel zit ook een voordeel. Al hoe rottig ik het ook vindt, om het te moeten zeggen.
Ik ga ze gelijk bellen, dat het niet door kan gaan. Het risico is te groot. En het ‘vieren’ zonder kinderen, dat doen we niet. Bedankt buurman wat een logische en smoesloze reden is het. Dat ik daar niet eerder aan gedacht heb.’

‘Graag gedaan buurman.’

‘Zeg als je zin hebt, kom kerstmiddag even met de vrouw langs voor een borrel. Die heb je wel verdiend.’
‘Doen we buurman, wordt het toch eindelijk nog weer eens een ouderwetse gezellige zalige kerst.’