Verhalen over overlijden

Geen mens weet- hoe lang ie heeft

Tenzij je kiest voor drastische maatregelen, weet geen mens hoe lang hij- of zij vertoeven mag op deze grote aardbol, niemand die het weet en soms kom je zomaar in een situatie die je eigenlijk helemaal niet gewild had maar die gewoon kunnen voorkomen, want: als ze binnen stapt nadat ik haar een paar weken niet gezien heb, is mijn logische vraag: hoe gaat het met je moeder? Het blijft stil, ik zie haar slikken..oei, foute vraag denk ik..

Ze was niet echt oud?

Ze kijkt van me weg en zegt: ze is er niet meer, ik ben haar vorige week gaan begraven, met de nadruk op IK, want ze was enig kind en moest alles alleen doen, belde elke dag met moeder en al moest ze soms verstek laten gaan- ze maakte het de dag erop goed door gewoon twee maal te bellen…nu ben ik wees zegt ze.

Je weet niet wanneer het je tijd is!

Wat zeg je in een dergelijk geval: jeetje wat een schok, niemand verwachte dit toch? Nee, het is volkomen onverwachts gegaan, een paar dagen ziek en dan het beruchte belletje: dat je beter snel kunt komen, want het gaat slecht met haar!

Geen afgesproken tijd!

Ze is net op tijd om te zien hoe moeder de laatste adem uit blaast, zit perplex aan het bed, een klamme hand in de hare, een paar uur geleden was ze nog bij haar, een paar uur geleden belde ze om welterusten te zeggen en nu moet ze voorgoed afscheid nemen! Vaarwel moeder!

Je ging veel te vroeg, te snel en te abrupt.
Maar geen mens weet de tijd

... Er is geen tijd bekend ...

Schrijver: An Terlouw, 20 juni 2022