Aardbeien jatten

Het was zomervakantie, we woonden op een boerderij, met naast ons een bloemenkwekerij. Deze kweker had naast zijn bloemen een eigen groentetuintje, waarin hij verschillende gewassen kweekte voor eigen gebruik, waaronder aardbeien. Van die heerlijke zoete aardbeien waarvan het water je in de mond liep wanneer je eraan dacht.
Samen met mijn oudere broer Piet kwamen we op het idee om te kijken hoe we wat aardbeien konden pakken. Klein detail, de buurman mocht het niet zien, we wisten dat hij ze allemaal alleen op at en er bij ons thuis geen aardbeien waren. Het enige wat ons scheidde van het aardbeienveldje was een slootje en de afstand.
Het slootje stelde niets voor, en zeker niet als je 7 jaar bent en bedreven in het springen na het zoveelste natte pak en de geur van echte bagger.

Piet was een jaar ouder. Piet ging zelf nooit, Piet niet, Piet bedacht, en Piet stuurde mensen erop af. Natuurlijk moet je mensen hebben die gestuurd worden maar daar kom je later pas achter.
Deze keer werd ik gestuurd om aardbeien te halen.
Van het woord stelen had ik nog nooit gehoord, dat stelen niet mocht, wist ik al helemaal niet.
Wat ik wel wist is, dat ik niet gezien mocht worden door de buurman, waarom dat was, heb ik me nooit afgevraagd.

Rap sprong ik over de sloot, dat lukte, snelde rende ik gebukt tussen de bloemen door, zag de buurman in de verte zijn werk doen maar hij zag mij niet.
Als ik hem maar in de gaten hou dan ben ik hem altijd een stap voor, dacht ik.
Dan weet ik wanneer hij me gezien heeft, dat zijn interessante gegevens. Dat is visie.
Binnen een minuut was ik bij de aardbeien aangekomen, pakte de eerste de beste aardbei.
De buurman scherp in de gaten houdend griste ik de aardbei van zijn moeder af, rende terug, tjoepte over de sloot en gaf de aardbei aan Piet. Piet keek.......zei niets en keek. De aardbei bleek totaal verrot.

Een week later moesten we ons zakgeld inleveren aan de buurman.

Stelen jatten aardbeien humor

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 2 stemmen 135