De tragische Lady Chatterley van Kasteel Rechteren

De lichtzinnige, lichtvaardige, lichtgelovige, lichtvoetige en lichtgevende gravin Judith van Rechteren Limpurg krijgt heel wat bekijks van de dolende mannetjes in en rondom Dalfsen. Haar fysieke aantrekkingskracht doet de getrouwde, wispelturige mannetjes nerveus op hun gouden trouwringen bijten. Velen van die door slimme vrouwen gevangen heerschappen stoppen hun trouwringen vlug in hun colbertjes of jaszakken, wanneer zij de beeldschone, betoverende gravin zien aankomen. Zij hopen allemaal door haar gezien te worden en het liefste uitgenodigd te worden, want iedereen weet dat zij al talloze mannen op haar Kasteel Rechteren aan de Rechterensedijk 3 in Dalfsen heeft ontvangen en bemind. Iedereen hoopt haar volgende geluksvogel te zijn. De aanlokkelijke spleet van haar sappige billen loopt harmonieus door naar de fel begeerde spleet tussen haar benen. Op een bijna plagerige wijze draagt zij haar strakke broeken, waar de mannen gierend gek van worden en die hen acuut tot haar gewillige slaven maken. Als geduldige honden wachten zij eindeloos op een teken van toestemming, waardoor de nimfomane, extreem verleidelijke gravin hen tot in de zoetsappig gekleurde slaapkamer van haar kasteel weet te lokken. De verhalen van haar ex-minnaars spreken duidelijk van een imposant interieur, wat helemaal op het bedrijven van de liefde is ingesteld. Zo staan er drie felrode chaiselongues, is het behang diep roze en is haar hemelbed bezaaid met geparfumeerde, naar muskus geurende, lichtgele kussens. In een zijkamer bewaart zij al haar peperdure lingerie en seksuele speeltjes, waar zij tijdens het bedrijven van de liefde regelmatig naar verdwijnt om een nieuwe look aan te meten. Haar libido is dan ook bijna onuitputtelijk te noemen. In de ruim 40 kamers en zalen van haar middeleeuwse kasteel riekt het dan ook volop naar ongetemde erotiek en speelse verleidingskunsten. De ruimte bovenin de 33 meter hoge donjon is voor extra speciale minnaars, die daar met haar van bil mogen gaan. Die elite van minnaars is op één hand te tellen. Sinds enige tijd is daar de slanke, gespierde en elegante tuinman van de havezate Den Berg aan de Heinoseweg 4 in Dalfsen bijgekomen.

Baron Teunis Bentinck van de havezate Den Berg is helemaal verkikkerd op gravin Judith en hij doet er alles aan om haar te versieren. Hij stuurt haar bont versierde dozen met de meest verrukkelijke, Belgische bonbons en de meest oogverblindende en geurige bossen met rozen, maar zij hapt nog steeds niet toe, al bedankt zij altijd kort en bondig en correct. Het verliefde hart van Teunis begint alsmaar sneller te kloppen en hij maakt vaak lange wandelingen rondom het eiland, waar Kasteel Rechteren op is gebouwd. Hij is al enkele keren over de stenen boogbrug gelopen, maar uit angst o afgewezen te worden, keerde hij snel weer op zijn stoutmoedige schreden terug. Hij wacht wel totdat hij voldoende moed heeft verzameld. Hij kan haar altijd nog dat schilderij van Herman ten Oever schenken. Misschien dat zij dan voor hem valt. Het gebrek aan durf en doorzettingsvermogen van Teunis kan niet van zijn tuinman Valentijn van Foreest gezegd worden, want die heeft gravin Judith inmiddels flink aan de haak zitten. Zij heeft zijn idyllische tuinmanshuis al diverse keren bezocht en dat was zeker niet om bij hem de bloemetjes water te geven of om braaf thee te drinken en over koetjes en kalfjes te converseren. Zijn woonhuis schudde al die keren heftig heen en weer vanwege de vurige liefde, die zij daar bedreven. Judith vond het zo mirakels lekker, dat zij hem al gauw bij haar elite-minnaars inlijfde en tot haar grote genoegen zijn de liefdesfestijnen met hem boven in haar donjon al net zo voortreffelijk. Gisternacht had Valentijn het bizarre en best wel griezelige plan om met haar in de nog altijd ongeopende spookkamer te gaan vrijen. Nadat Valentijn haar speels achterna rende en zij beiden naakt waren, wist hij haar toch zover te krijgen en overhandigde zij hem de deels verroeste sleutel van de mysterieuze spookkamer, waar ooit een hondsdolle jager in opgesloten is. Judith meende echt dat zij zijn geest langs haar lichaam voelde gaan. Eenmaal binnen sloot Valentijn de deur en stak hij enkele kaarsen aan. Hij spreidde een wollen kleed en daar hebben zij de liefde op bedreven, terwijl de kaarsvlammen griezelig heen en weer bewogen. 'Zie je wel dat het hier helemaal niet eng meer is nu die jager bevrijd is!', zei Valentijn triomfantelijk, terwijl hij zijn parmantige snackkomkommer in haar zwart behaarde, supervochtige toverdoos heen en weer liet gaan.

Het is vandaag zondag en Judith en Valentijn zijn gearmd naar de Nederlands Hervormde Kerk op het Kerkplein 31 in Dalfsen gegaan. Dit tot grote ontsteltenis van zo ongeveer alle kerkgangers. De ouderling Zwier van Boecop, één van Judith's elite-minnaars, stoot zijn buurman aan en hij fluistert: 'Het is een grote schande, dat die gravin Judith zomaar met één van haar minnaars hier in onze kerk durft te komen!'. Zijn buurman antwoordt: 'Het is een nog grotere schande dat juist jij daar jaloers op bent!'. Dominee Mannus van Lockhorst preekt over Sodom en Gomorra en hij ageert met name tegen de schaamteloze hoererij, die vandaag de dag overal volop heerst. Hij krijst: 'Alleen al op die vervloekte beeldbuizen en op internet barst het van de satanische seks!'. Er is een verschrikte ouderling die snel even de rondvliegende speekselspatters van de dominee van zijn voorhoofd veegt. Terwijl de boze, giftige, dogmatische en vuurspuwende dominee naar Judith en Valentijn kijkt, schreeuwt hij vanuit de hoogte: 'We worden niet alleen door het kwaad van het tegenwoordige Sodom en Gomorra omringd, maar er ook door geïnfiltreerd!'. Vele instemmende gezichten richten zich ineens net als het verzuurde gezicht van de dominee naar het bedreigde stel, dat vanwege hun liefdesroes nog steeds niets in de gaten heeft. Wanneer dominee Mannus bidt 'Heer, bescherm ons tegen alle ongelovige zondaars, die zelfs Uw tempel verontreinigen en ons, Uw trouwe dienaren, verachten en besmetten!' wordt het Zellejetta Diert teveel en draait zij zich om in haar kerkbank. Zij spuugt midden in het gezicht van gravin Judith, die haar ogen minzaam gesloten had en nu verschrikt in de van haat vervulde ogen van Zellejetta kijkt. Judith stoot Valentijn aan en zijn automatisch geopende ogen zien hoe het gezicht van Judith onder het smerige speeksel van Zellejetta zit. Meerdere haatdragende ogen voegen zich bij Zellejetta, terwijl dominee Mannus midden in zijn gebed verkeert. Judith en Valentijn aarzelen geen moment en zij verlaten meteen de kerk met zijn vijandige sfeer. Dominee Mannus, die door de spleten van zijn oogleden kijkt, bidt onvermoeid door en toont een venijnige, wraakzuchtige, verbeten en genoegzame glimlach.

Judith en Valentijn lopen zo snel mogelijk naar de Jeep Avenger Full Electric 156PK van Valentijn. Zij rijden stilzwijgend naar het tuinmanshuis van Valentijn en pas daar weten zij zichzelf oraal te ontladen. Eerst vervloeken zij alle kerkmensen op de aardbol om daarna in een groot lachen uit te barsten. 'Die ordinaire stijfkoppen zijn werkelijk hilarisch!', roept Judith, die woest al haar kleren uittrekt. Valentijn doet meteen hetzelfde en hij neemt haar hartstochtelijk in zijn veilige armen. Judith zinkt helemaal weg in zijn beschermende lichaam en uitstraling. Ze legt een hand op zijn hoofd en ze duwt zijn hoofd langzaam naar beneden. Valentijn snapt meteen wat zij wil en hij zakt gedwee door zijn knieën. 'O, liefste, kus me daar!', verzucht Judith. Valentijn kust en likt iedere plooi en elke centimeter van haar vochtige schaamlippen. Judith begint als een poes te spinnen. 'O, verwen mijn poes, verwen mijn waanzinnig hunkerende poes!', smeekt de supergeile Judith. Valentijn zuigt en sabbelt aan haar sierlijke schaamlippen en hij steekt zijn lenige hagedissentong zo ver mogelijk in haar hete spelonk. Het topje van zijn handige tong weet exact hoe hij haar brandende clitoris moet prikkelen en verwennen. Zijn zij zich van geen kwaad en gevaar bewust, maar achter het huis rommelt Teunis aan de achterdeur. Hij was ook bij de kerkdienst aanwezig en hij heeft met grote afschuw en jaloersheid naar de tortelduifjes gekeken. Hij is hen meteen na hun vlucht gevolgd, maar hij is eerst nog even naar zijn havezate gegaan om zijn jachtgeweer op te halen. 'Ik ga op jacht naar groot wild! Groot, ondeugend wild!', mompelde Teunis. Nu loopt hij met zijn jachtgeweer in de aanslag richting de kamer, waar Judith en Valentijn naar een climax toewerken. Hij stoot de kamerdeur open en hij richt de loop van zijn jachtgeweer op het geschrokken en verbaasde liefdespaar. Judith en Valentijn gaan stevig tegen elkaar aan staan. Teunis kijkt kwijlend naar de volle borsten van Judith en hij zou het liefste aan haar malse tepels gaan zuigen, maar hij schreeuwt: 'Jammer van die prachtige bollen, vuile hoer!'. Door het schot raakt Judith's bovenlichaam verwoest en onder het bloed. Valentijn stormt op Teunis af, maar die schiet hem eveneens in de borst. Judith ligt zwaar gewond op de grond en een tweede schot doet haar meteen bezwijken. 'Jij, jaloerse, oude gek!', zegt Valentijn nog, terwijl zijn benen spastische bewegingen maken. 'Voor jou tien anderen, smerige hoerenloper!', krijst Teunis en hij schiet Valentijn nog twee keer in zijn borst. Daarna gooit Teunis zijn jachtgeweer bij de ontzielde lichamen en giet hij een jerrycan benzine over hen en in het huis leeg. Hij gunt zijn slachtoffers geen blik meer waardig. Hij steekt een cigarillo aan en nadat hij een paar rookwolken in de lucht heeft geblazen, smijt hij de cigarillo op de benzine. Als een psychotische krankzinnige rent hij schuldbewust naar zijn havezate terug, wetend dat zijn aanhouding een kwestie van enkele uren kan zijn.

Schrijver: Sir Joanan Rutgers
12 november 2023

Geplaatst in de categorie: misdaad