De trein naar 's Hertogenbosch
Het is gezellig geweest. Goed, tijd om naar huis te gaan. Niks zo treurig om als een van de laatsten de toko te verlaten. Alsof je niks anders te doen hebt dan je beschaafd te laten vollopen met collegae op een anders saaie en vervelende vrijdagavond.
De kinderen, zijn voetbal. Ma die belt. Wanneer ze weer eens denken te komen. Dit weekend niet ma, Theo heeft. Theo heeft, Marietje heeft. En Jan-Willem, ja die heeft altijd wel wat. En als hij niets heeft, heeft hij geen zin. Daar is hij goed in. Het beste zo zoetjes aan. Geen zin. Niet in zijn schoonmoeder, niet in haar.
Nooit niet meer. En als het wel is, is het een plichtmatig gebeuren. Een werkje dat gedaan moet worden. Zoals de was of Marietje naar de paardrijles. En die strontvervelende dansjes bewonderen. Misschien moest ze maar eens een toptien maken van strontvervelende dingen en het hem voorleggen. Hij die zo gek is op lijstjes en cijfers. Kijk, dit is er van mijn leven geworden. Een vier, een drie, alleen nog maar moeten.
Hij is leuk. En dronken. Het was niet haar bedoeling om weer naast hem te komen zitten. Ze wist niet eens dat hij dezelfde trein moest hebben. Tenminste een stukje. Een man die leuk is en dronken. Dat moet wel een heel bijzonder exemplaar zijn.
Of is ze zelf? Het is wel een tijd geleden dat ze zoveel gedronken heeft. Ze lacht. Wanneer heeft ze voor het laatst zo gelachen, wanneer is ze voor het laatst zo vrolijk geweest.
’s Hertogenbosch. Ze moet eruit. Misschien kunnen ze weer eens? Ja, is goed. Hij zal de anderen vragen. Het duurt nog wel even. De vakanties enzo.
25 juli is ze terug. 26 stelt hij voor. Haar hart slaat over. De anderen? Ach, we zien wel. Misschien is 2 augustus beter, veiliger. Ok, 2 augustus dan.
De trein blijft nog even staan. Ze draalt. Zal hij ook nog kijken of ze? Ze durft niet goed. Maar hij lijkt druk met zijn mobiel. Hij kijkt niet op of om.
Ze zoekt haar koptelefoon. Ze heeft nog wel even.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: afscheid
trein
25
Geef je reactie op deze inzending: