Verdriet-dementie
Het kost ons geen enkele moeite om een gesprek gaande te houden, in dit geval aan de telefoon… Nou is het natuurlijk niet de bedoeling om je mond te houden als je aan dat ding zit maar echt waar: wij presteren het om langer dan een uur te blijven kleppen? Oh? Waar heb je het dan over, nou dat zal ik je zeggen, over alles en ook over niks…alhoewel dat laatste dus echt niet klopt!
Niks komt in ons woordenboek niet voor…
Wij samen gaan al een fors aantal jaren mee, hebben de wereld zien veranderen, hebben relaties zien stukgaan, hebben voor kinderen gezorgd en nu: zorgen zij voor ons en dat betekent dan weer dat we alle tijd hebben om: grieven te spuien, leuke anekdotes terug te halen en kortom: er is domweg niets waar we niet over kunnen praten, lachen, soms huilen ook!
Als we van de week heel lang praten, klaagt ze en zegt: ik vergeet zoveel! Tja, niet gek, ik vergeet ook veel maar kom er uiteindelijk achter door terug te lopen waar ik ook weer voor ging!
Dat heb ik ook, zegt ze en ik dacht al dat ik verdriet-dementie had?
Ik zeg: wat zeg jij nou? Tja dat heb ik zelf uitgevonden, verdriet-dementie… Ik zeg, dat is een heel mooie, die ga ik voor je gebruiken, is een heel raak woord… Want weet je, ze is een paar maanden terug haar maatje, haar lieverd, haar rots, haar branding, haar mannetje, verloren en heeft zoveel aan haar hoofd dat ze dingen vergeet…
Ik zeg, daar hoef je geen verlies voor te lijden, we vergeten allemaal wel wat joh! Daarna praten we over koeien, kalveren, de regering (die dus niet doet wat ze moeten doen), de kids en het weer…..ook over de rotzooi op straat die maar blijft liggen!
Ik zeg haar: luister meissie, ik vind het zo’n geweldig woord dat ik het ga gebruiken en zo is er in ons woordenboek een nieuw woord verschenen…
Verdriet-dementie: want vlak het niet uit, als je er goed over nadenkt…is het helemaal zo raar nog niet!
kpnmail.nlGeplaatst in de categorie: verdriet
verdriet en…dementie
14
Geef je reactie op deze inzending: