Kimberly
Woensdagavond is bij ons een trainingsdag...
Ik maak me klaar voor mijn taekwondo-training, want ik moet straks weer lesgeven.
Sinds een paar jaar wordt ik vergezeld van mijn oudste dochter, die een opmerkelijk talent tevoorschijn getoverd heeft in deze sport. Ze haalt de ene titel na de andere. Je zou denken, dat dat een extra stimulans is om verder te gaan met de sport.
Maar neen hoor, als ik aankondig dat ik wil vertrekken en dat ze zich moet omkleden zegt ze : "ja, maar ik wil vandaag niet trainen." "Ok," zeg ik, "dan moet je zaterdag maar gaan." Terwijl ik op voorhand weet, dat er dan op volgt : "ja, maar dan moet ik zo vroeg op staan...". "Vrijdagavond dan?", probeer ik nog. Maar ook dat wordt afgewimpeld.
Goed, ik heb altijd nog een troef achter de hand. "Binnenkort is een wedstrijd, daar zul je toch wat voor moeten trainen, of doe je niet mee?", vraag ik langs mijn neus weg. Ze is erg competitief ingesteld, dus krijg ik meteen te horen : "Ok, ik ga me snel omkleden, en ik ga zo mee..."
Niet te geloven, hoe ze van het ene moment op het andere volledig kan omslaan.
Trouwens, haar hele wezentje is tegenstrijdig op dit moment.
Haar ontluikende puberteit zorgt ervoor, dat ze dingen wil doen en ook weer niet. Het ene moment is ze vrolijk, het andere moment een echte driftkikker...
Maar haar stralende glimlach en blauwe ogen, maken het mij moeilijk om lang boos te blijven op haar...
Vreemd toch, bedenk ik me plotseling, ze lijkt precies op mij, toen ik zo oud was als zij...
pandora.be
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: kinderen
Kimberly
1.154
Geef je reactie op deze inzending: